Yazar: vrlemran

Söyleyeceklerim vardı, Cümlelerim. Sana, Her fırsatta kavuşmalarım. Yağmur gözlüm. Ruhumda hislerim vardı. Yüreğimde aşkın. Belki, Gözyaşlarımda. Belki, Hatıralarımda. Belki de, Hep yanıbaşında. Dünü değil, Canım.

Gecenin karanlığını aydınlatan ay Gökyüzünden gülümsüyorsa Seyredelim, Dünyanın dönüşünü Bir düş kuruyorum. Uyumak istemesemde Gözlerim kapanıyor dalıyorum En derin diyarlara… Sonra, Sanki rüyadayım Aslında yaşadığım

Yâr olmak vardı, Kor gibi yanan yüreğe. Gözyaşı olmak vardı, Yanaktan süzülen. Nefes olmak vardı, Derin derin içine çekilesi. Yaşamak vardı, Uçsuz bucaksız gökyüzünde. Çiçek

Meselâ, Ben bir ağacım. İlk toprakla buluşmam. Tohum olmakla başladı. Bazen uyudum, Zaman zaman dallandım. Sert esen rüzgârda savruldum. Her fırtınada, Daha güçlendim. Ben ağaç

“Sıfırdan” (0) Hayata gözlerimizi açmakla başlar… Işığı, sesi, sıcağı, soğuğu, v.s bilmezsin, “Öğrenirsin”. Her geçen gün dengede durmayı, “Öğrenirsin”. Bakışlarınla çevrendekileri görmeyi, “Öğrenirsin”. Elin, kolların

“Unut” sana yaşatılan her ne varsa… İsimleri “unut”, nerede olduklarını “unut”… Sana dost gibi yaklaşıp, kuyunu kazanları “unut”… Sevinçlerini, hüzüne çevirenleri “unut”… Yalnızlığına sebep olanları

Benim az’ım olmaz. Olmadı da hiç. Meselâ neyi çok istersem o olurum. Seviyorsam en çok seven olurum. Seviyorsam, saksıda çiçek olurum. Seviyorsam, kapısında kul olurum.

Bir bakmışsın, gülecek.Bir bakmışsın, ağlayacak. Bir bakmışsın, gidecek.Bir bakmışsın, kalacak.Bir bakmışsın, susacak.Bir bakmışsın, konuşacak.Bir bakmışsın, oturacak. Bir bakmışsın, kalkacak.Bir bakmışsın, uyuyacak.Bir bakmışsın, uyanacak. Bir bakmışsın,

Yüreğimin ateşiyle, Bugün çay demledim biliyor musun? Yarın ne pişiririm bilmiyorum. Gözlerimin, derinliklerinde. Rüyama gelmeni bekledim biliyor musun? Geldin de sessizce… Şimdi. Ellerimi bağlamışım koynuma.

Herkesi değil, bir tek onu! Görmek istersin. Herkesi değil, bir tek onu! Duymak istersin. Herkesi değil, bir tek onu! Yaşamak istersin. Herkesi değil, bir tek

Hem okur, hem yazarım! Sayfalarca sendeki  beni. Yalnızlıkla yanmadı mı ki bu! Bendeki sen, sendeki ben? Uçsuz bucaksız değil, sonsuzluk… Adına destan, inadına aşk. İsterim…

GİTME!!! Ne bu şehirden, Ne bu yürekten, Ne sözlerimden, Ne gözlerimden, Bitmek bilmeyen ümitlerimden… GİTME!!! Gecelerimden, Sabahlarımdan, Sensiz yarınlarımdan… Eğer gidersen, Ben yürüyemem… Eğer gidersen,

Yüreğim nasıl da yangın yeri. Ne gideni geri getirebiliyorum. Ne de kendim gidebiliyorum. Bulutlar misali, bazen griyim, öfkeli. Bazen pamuklar gibiyim bembeyaz neşeli. Yolunda gitmeyen

Yolun uzun. Yürüyorsun. Hatta; Bazen koşuyorsun! Bazen düşüyorsun! Bazen çıkmaz sokak! Bazen virajlı! Bazen engellerle dolu! Bazen karanlık! Bazen aydınlık! Bazen çamurlu! Bazen tozlu! Bazen

Kalp hastası değilsin. Yüreğin ağrıyor. İçtiğin ilaç, fayda vermemiş belli. Öyle çırpınıyor ki! Göğüs kafesinden, Sanırsın kaçacak. Nereye? Gideceksin de ne olacak? İlk fırsatta vuracaklar.

Ne konuşasın gelir. Ne susası! Ne bakasın! Neyin yorgunluğuysa? Ne kalbini açasın gelir. Ne feryat edesin! Ne gidesin gelir. Ne kalasın! Ne sevesin gelir. Ne

Sevgi neydi? Anlatılır bişey mi? Elini tutmak. Yanacağını bile bile. Ya da tutuyormuş gibi yapmak. Zoru görünce kaçmak. Kapılar da kalmak. Zamanı paylaşmak mı!? Anlık

Zamanla! Elin ayağın buz kesilir. Belki de tutmaz. Bazen; elinden tutarsın. Bazen; eline düşersin. Bazen; el olursun. Bazen; el üstünde tutulan. Bazen; eski kafalı olursun.

BELKİ! Açık kapı bıraktık. Belki! Gereğinden fazla açık konuştuk. Belki! Adını ağzımıza almadık. Belki! Ağırdan aldık. Belki! Ağır geldik. Bazen; yüreğinde bağdaş kurduk. Bazen; bağrımıza

Her derdin bir çaresi olduğu gibi, Hayatın da kendi hesabı vardır. Biz ne kadar hesap yaparsak yapalım. Bir gün tükeneceğiz. Yürekler yorgun. Etrafımız boş kalabalıklar.

“Herşey, dört dörtlük olmaz hayatlarımızda. Varsa da sırrı ne? Ben herşeye sahip olan; ne kadının, ne de erkeğin çok mutlu olduğunu görmedim. Bana göre. Bir

Çok çabalarsın. Hayata karşı, zamana karşı. Sürekli, Koşarsın! Koşarsın! Koşarsın! Yorulmadan. Dik yokuşlara aldırmadan. Ara sıra, Takılır düşersin. Ellerin, dizlerin parçalanır… Nasıl? Sızım, sızım sızlar…

Uzaklık; Seni anlamayan yürekte başlar. Seni duymayan. Seni görmeyen. Burnunun dibinde olsan da. Boşversene! SEN kimseyi mutlu etmeye gelmedin bu dünya’ya. Üzülmeye de. Ruhumuzdan anlamayanlara

Kadın ya da adam ol. Seni sevene kırıcı olma. Kadın ya da adam ol. Seni sevene hayatı zindan etme. Kadın ya da adam ol. Seni

Ben HAYAT’ı Bazen; bir çiçeğin pembesinde görürüm. Bazen; bir çocuğun gözlerinde. Bazen; bir ağacın gölgesinde. Bazen; bir yağmur birikintisinde. Bazen; bir evin penceresinde. Bazen; bir

Bazen; YENİLİRSİN! Yıllara, yollara, insanlara. Bazen; KIRILIRSIN! Vefasızlara, halden anlamayanlara. Bazen; YORULURSUN! Bazen; DAYANIRSIN! Bazen; KAHREDERSİN! Bazen; TÜKENİRSİN! Bazen; KANATLANIRSIN! Bazen; DÜŞERSİN! Bazen; YANARSIN! Bazen;

“Ömrü” cahildi. Yaralandı. Yoldaş oldu. Hayatı bilmeden daha. Bahardan göçtü kışa… Olmadı! Kazanmayı beklerken. O, Kaybetti! Gitti! Bitti! Direndi! Sıra sıra dağ oldu. Karlar yağdı

***Bazı kadınlar vardır! Hayatı geç öğrenen, Bazı kadınlar vardır! Hayatı elinden alınan. Bazı kadınlar vardır! Hayata al buradan devam et denilen. Bazı kadınlar vardır! Sevdiği