KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
Gök kulakları acıtırcasına gürlerken yağmur damlaları hızla yeryüzüne çarpıyor; dışarıda olan her şeyi ıslatıyordu. Birçok canlı yağmurdan saklanmak adına bir yerlere sığınıyorlardı. Sığınamayanlarsa yağmurun çabucak dinmesini diliyorlardı. O sırada yağmurda…
Sensiz geçer mi günler? Özlemin hapishane, mutlu anılarımız işkence olurken, Nefes aldıkça kalbime batan mazimiz varken. Sevgili, geçmiyor günlerim sensiz. Yanımda oldukça huzur verir nefesin. Cennetin izlerini taşıyan gözlerin, Dünyanın…
Türkçe öğretmenim, mecaz kelimesini açıklarken pencerelerden örnek vermişti. Demişti ki, dünyada, evlerde, dükkânlarda, yapılarda, arabalarda gördüğünüzden daha fazla pencere var. Çocuk aklı, anlayamamıştım ne demek istediğini. Bir şeyin penceresi olması…
Ben sevemedim dünyayı, İçindeki insanları, İçimdeki insanları. Kaosla beslenenlerdir bizi Öldüren, bitiren, üzen. Elimden tutulsaydı eğer, Severdim aslında dünyanızı. Tutmadınız elimden, Umutlarımı yaşatmama izin vermediniz. Öldürdünüz içimizdeki Ve dışarıdaki çocukları.…
Anlamazdı insanlar beni, duymazlardı kafamın içindeki sesleri. Her gün yitirip bitiren o sesler, sadece lanetli olanlar tarafından duyulurdu. ‘Bunu neden dedi?’ ‘Neden geçmişten konu açtı?’ ‘Neden o zaman bu olaya…
Bir kibrit yakarak aydınlattı karanlık geceyi, kibriti yavaşça sigarasının ucuna yaklaştırırken balkonda avare gibi dolaşan rüzgârın ateşi söndürmemesi için eliyle siper ediyordu. Ateşin yaladığı eli ısındığında üşüdüğünü fark etti. Önemi…