KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
Şimdi ben ne yazsam sen sanılırsın…Ne söylesem üzerine alınır,Her sözüm,Her cümlemde aşk ile salınırsın…Gayrı yerde bilme beni,Vallahi yanılırsın…Kallavi bir şiirin en kılıç tırpan cümlesinde tekme tokat sen…Destansı bir aşk romanının,Cinayetle…
Döküldü,Örttü mezarımı kızılağaç yapraklarım…Daha dün canım,kanım kadınım,hayat ağacımdı…Bugün sanki yetmişyedi kat yabancım…Kabem diyordum,Puştmuşum,putmuşum meğer…İlk ben kırıldım ilk ben atıldım…Adem’den önce ilk ben kovulmuşum cehenneme…Düşüyorum şimdi yetmişyedi kat boşluktan bilinmezliğe…Ellerim tutunamıyor…
Ne güzel bakmadın bana bugün de…Ne güzel özlemedin…Ne güzel öpmedi parmak uçların yanaklarımı…Ne güzel kaçmadı uykuların…Dalıp gitmedi gözlerin o karanlık sokağa,O sokakta aramadı ellerin ellerimi,ne güzel…Dudaklarının yanağıma yaktığı ateş kor…
Zihnimde çakılı paslı bir çivi,ama öylesi küçük değil.Epey kallavi…Çivimi sökecek çivi var mı?Düşünüyorum…Düşündükçe;hoyrat kısraklar coşuyor içimde…Pimi çekili bombalar düşüyor eteklerime…Etekleri alev alıyor korkularımın…Ben miydim katili gülüşünün?Neden bu sürgün?Zihnimde kıyamet,İçimde yine…
Yapma, Yaşatma bunu bana… Boğma cümlelerimi kana, Kan revan içinde bırakma düşlerimi söndürme gökyüzümde ay’ı güneşi… Karanlık sulara gömülüyor yürek gemim… Yapma… Cinayetler işliyor kalemim, kesiyor şah damarını ez cümle…
Kıldan ince,Kılıçtan keskindi sesinin soğuğu…Buzdu ayazdı şehrin sıcağında…Olsundu…Vursundu boynumu…Boynum kıldan inceydi hükmüne…Sevsin diye sevmemiştim ben…Fazlaydı ruhum bana,Adadım…Yeşermeyeceğim iklimin,ılık nefesine kapıldım,yanıldım ait oldum belki de…Belki hasat zamanı…Bir kuru kasırga,oynatmış köklerimi yerinden,Koparmış…
Sıkıp sıkıp eziyor yüreğimi bir mengene… Kör bir testere, kılıç tırpan doğruyor içimi… Kollarımın arasında kayboluşların, kavruluşlarım, bakışlarında eriyişlerim, İçin için akışların, Üzerimde; kızıl yelelerini savurarak şahlanışların, dikiliyor k’arşımda… Zihnimde…
Farkındayım nicedir, Urganımı yağlıyorsun gizli saklı göğsünde… Madem kuruldu gözlerine sehpası idamımın…! Durma vur tekmeyi… Düşür gözünden… Duraksama… Aldırma giden gitsin… Gözlerimin çimenlerinde, Zil çalsın etekleri kan güllerinin… Zil takıp…
Yansam ne ki?Tutuşmadıkça kızıl yelelerinde,kızıl kısrağın…Tutunamadıkça narin boynuna gelinciğin,öpemedikçe?Kırmızı kâbe’m benim.Kırmızıyı şiirlemek mi haşa!!!Toz duman pul pul dağılır,dağlanır yüreğim…Dilime değse lime limeyim,Kalemime dokunsa,katbe kat alevlenir cehennemim…Kopar kıyametimKırmızım…Aşk alevi’mAteş kırmızım…Sabahlarımın kan…
Gözlerimde som bulutlar,ve sızın göğünde,göğüs kafesimin…Kaç buluttan kaç safkan yağmur,Kaç okyanus peydah yanaklarıma…Şimşekler peşi sıra,peşi sıra yıldırımlar alnıma…Hızlı hızlı,kesik kesik soluğum…Duman duman boğulduğum…Suskun,boğucu,bunaltıcı yokluğun…Bitimsiz,betimsiz yoksunluğum…Yağ hadi yağacaksan,durma…Kuru yaprak kalmasın dallarımda…Es…
Göğüs kafesime,öküz oturmuş,boğazımda görünmez eller…Sıkıyor yüreğimi,Kara tırnaklarıyla,Dişleriyle eziyor geceler…Sıkıyorum dişlerimi,Dişlerim kırılıyor,Düşlerim gibi…Sökün!!!Sökün Allah aşkına,İçimdeki şu cehennemi…İpsiz sapsız,sarp kayalardan ağsız,Savurun,sönmek bilmeyen küllerimi…Gün görmemiş,iki ölü bebek gözlerimde,Ve sağır edici feryat figan ağlayışı,İçimin…