Eskiden;
Dostluk, komşuluk, arkadaşlık, kardeşlik, saygı ve sevgi vardı.
Kimin durumu kötüyse koruyup kollanırdı. Eşyaya değil insana önem verilirdi. Özel bir yemek piştiğinde mahalleyi kaplardı, komşuya da kokmuştur canı çeker deyip bir tas verilirdi.
Komşusu açken, tok yatılmazdı.

Şimdi ise;
Gösterişli hayatları seyrediyoruz. Biz gerçekten niye bu kadar değiştik. Var olan, varlık içinde.
Onların canını al bir lokmasını yedirmesin.
Paylaşmak!
Sadece
sosyal medyada.
Çöplerin etrafına bakalım sadece gördüğümüzse; yemek, ekmek, kıyafet, ayakkabı, eşya v.s..
Paylaşmayı unutmuşuz.

Abartıyoruz da abartıyoruz. O sofralarda hangi garibin karnı doymuş, hangi ihtiyacı olan canlı nasibini almış. Evine ekmek götüremeyen, bir lokma yiyeceği olmayan o kadar, masum insan var ki!
Görmekteyiz ama umursamıyoruzdur. Bana ne demekten, bencillikten…
Aç ölse de, hiçbir şeyi olmasa da gururundan söyleyemeyecek insanlar da var.
Biz ne ara bu kadar aç gözlü olduk. Ne doyduk, ne de doyurduk.
Bu bayramı da ailesi olmayan, annesi, babası, evladı, kardeşi, yoldaşı, evi, yiyecek bir lokması, başını kaldırım taşlarına yaslayan insanları düşünerek geçirelim.
Herkesin üzerine giyecek “bayram kıyafeti olmayabilir”
Herkesin birlikte “bayramı birlikte geçireceği ailesi olmayabilir”
Herkesin “onu hatırlayacağı bir yakını olmayabilir”
Herkesin “annesi olmayabilir”
Baba ocağı olmayabilir.
Kim bilir kimin ne derdi var.
Daha duyarlı bir toplum olmalıyız. Sokaklarda yaşamını sürdüren her canlı sevgiyi ve ilgiyi hak ediyor. Biz birlikte güzel şeyler yapabiliriz. Bir olursak, birlikte olursak.
Düşenin elinden tutmayı, acılarını, sevinçlerini paylaşmayı öğrenerek büyüdük. Gerçekleri görmemize engel olan, gösterişli hayatları tercih eden, insana değil de eşyaya değer veren  insanlardan uzak olalım. İyiliği çoğaltalım.
Bu bayram,
kimine; kalabalık içinde huzur verirken,
Kimine; yalnız tarafını verecek.
İnşallah iyilik ve güzellik içinde, sevgiyle geçen bir bayram olur.
Gösterişsiz… Herşeyin değerinin maddiyat ile ölçülmediği. İnsanlığımızı bu noktada kaybediyoruz zaten.

***Yüksek dağları ben yarattım…***
Ve sonunda nerede olacağız.
Zengin de olsan, burnun yere düşse almasan da kibrinden, gireceğin yer fakirin mezarıyla aynı.

Emran VURAL 🖋