Yazar: RUKİYE UYSAL

İçim üşüyor sensizlik sokağında.. Yırtık terliklerim ayağıma büyük.. Yokluğun bu sıska bedene ne de ağır yük.. Bağdaş kurmuş oturur sevdan ocak başıma.. Hasretini asıyorum her gece başka daracığında.. Uçan halım…

Bugün mevsimlerden sonbaharım Pervasız akıp geçen zaman, ilaç olmaz esip savunmalarıma. Bir yanım gözlerinin karasında bir deniz, Diğer yarım usulca sus’u fısıldar kulağıma.. RUKİYE UYSAL

içimde bir sızı var ­bu gece.. içimde bir karanlık.­. hiç başlamamış ­ hiç bitmeyecek gibi­ öyle karanlık ­ upuzun yollar kıvril­sa önümde.. yağmurla yıkansa av­uçlarım.. parmak uçlarimdan­ aksa bütün günahlar­ım…

İçim üşüyor sensizlik sokağında.. Yırtık terliklerim ayağıma büyük.. Yokluğun bu sıska bedene ne de ağır yük.. Bağdaş kurmuş oturur sevdan ocak başıma.. Hasretini asıyorum her gece başka daracığında.. Uçan halım…

Nasıl seslensem sana ­bilemiyorum miniğim.. ­Hayatta mısın şimdi o­nu bile bilmiyorum..s­eninle sosyal medya d­a yayınlanan bir vide­oyla tanıştım ben..ve­ videonun her saniyes­inde özür diledim sen­den,sizden..mahcup ol­dum..utandim dahası.. Şii milislerden biri­nin…

Belki erkekler de doğum yapabilselerdi, şimdi daha az kanlı bir dünya olurdu.” – Düşündürdü beni!! savaşlar neden hep merhametsizlik üzerine..? erkeklerde merhamet kadınlar kadar olsaydı..savaşlar bu kadar kanlı geçer miydi?…