Hani her güne bir güneş doğar ya!
İşte öyle ömrüme hoşgeldin.
Seni bekliyormuşum gibi.
Seni tanıyormuşum gibi.
Senle yaşamışım gibi.
Belki de beklemişizdir birbirimizi.
Kim bilir!
Bulmak kolay değildi.
Kavuşmak,
Senden gitmek mi?
İşte! Bu da en zoru…
Hayattan kopsam da.
Senden kopamam.
Yüreğimin, parçalarını toplasam da.
Yine de kalıyor, birkaç parça yerde.
Mıh gibi aklımda.
Gülüşün, bakışın.
Neden?
Ben cevap bulamıyorum.
Ne gidene, ne gelene.
Yokluğun, yokluğumsa eğer.
Ben!
Yine de bir umut bekliyorum.
Sonsuzluk gibi.
Gökyüzü ve deniz gibi.
Hep mavi,
Hep aşık…
Ne mavin solsun ne gül yüzün. Ne tükensin umutlar ne de kırılsın kalemin…