KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
Öylece kaldım pencerenin dibinde. Paspasın altında yedek anahtar, diyemedim. Rafa koyulan üstü tozlu plak geldi aklıma. Alıp çalmak istemedim. Yorgunluktan mola verilmiş, tezgahın üstünde duran birazda yalnızlık kokan, sessizliği anımsatan,bir…
Kolay değildi bizimkisi. Kolay olanı zora çevirmekti belki. Bilemedik. Bir odada haps olduk. Gerçekleri göremedik. Umuda açılan bir kapımız vardı, bulamadık. Bir konuda hiç bir zaman mutabık kalamadık. Yoksa bende…
Gözlerimin baktığı yerdesin. Sıralı ayrılık girdi aramıza. Mesafeler epey uzun. Sus… Hayır hayır… Sakın konuşma. Konuşursan eğer, artacak mesafeler. Böylesi daha iyi sanki. Daha umutlu.Ne bileyim bir gün… bir gün…
Hayır. Büyümedim. Sadece alışkanlıklarımı değiştirdim. İnsanların aracılığıyla bir şey yapmayı bıraktım. Artık kendi kendime gülebiliyorum. Deli diyorlar bazen. Bazen kendimi yabancı gibi hissetmiyor da değilim. Ama iyiyim. Her ne yapıyorsam…
Yine yağmur yağıyor pencereme. Anlayamadıklarım anladıklarımı geçiyor. Yol kenarı banklar geliyor aklıma. Camlara yansıyan fotoğraf kareleri sonra. Umduğum o şeyler unuttuğum şeyler oluyor zamanla. Şemsiye kullanmıyorum bu havalarda. Islanmak rahatlatır…
Bırakalım kavgaları bir kenarıya. Bağırış ve çağrışmalar son bulsun artık. Mutlu olmak sadece çocukların hakkı değil. Her akşam eve geldiğimde gülerek karşıla beni. Hoş sohbet edip günün değerlendirmesini yapalım seninle.…
Ölme anne! Sakın ölme! Yalvarırım sana ölme! Merhametine muhtacım anne. Şefkatine muhtacım. Saçının her teline kurbanım anne. Sakın ölme. Elini uzat anne. Tut elimden. Sakın bırakma beni. Daha küçüğüm anne.…
Ziyanı yok dediğim ne varsa ziyan oldu. Önemi yok dediğim her ne varsa önemsiz oldu. Bugün yaptıklarım yarın başıma taşınır oldu. Duygularımdan feragat etmiş değilim. Adına bir fermanım var, henüz…
Kabına sığmayacak kadar yorgun bir yolcuyum. Sen ki beni ağırlamakta güçlük çekecek bir hancısın. Yolum yoluna düşerse eğer affına sığınacağım. Sana söyleyeceklerim inzivaya çekilmiştir. Yazacaklarım sükuta bürünmüştür. Gayrı bütün gücüm…
Korkmuyorum yalnızlıktan. Gecenin bir vaktinde bulursa sessiz çığlıklar bedenimi, davetsiz misafir gibi ağırlarsa yüreğim bu feryatları, gözaltlarım morarırsa uykusuzluktan, ağını ördüyse örümcek duvara, rutubet kokuyorsa odam ve tan vaktiyse o…
Her önüne geleni alırsan hayatına sonucuna da katlanırsın elbet. ’’İnsan tanıdıkça güzelleşir’’ sözüne katılmıyorum. Tanınan her insan güzelleştirseydi, kim kime yabancı olurdu. Daima mutlu olmak, mutsuzluğun temeli değil mi zaten.…
Çok mu çaresiz kaldın bu tepede ? Kimse gelmedi mi yardımına ? Çok üşümüşsün, titriyorsun Epey yaşlanmışsın, ayakta zor duruyorsun. Biraz dinlen, yorma kendini. Yıllar geçmiş yanına gelmeyeli Yanın demişken……
Özgürlüğüme kavuşturun beni, Atın karanfil bahçesine, Rahat bırakın. Ölmek istemiyorum şimdi Yaşanacak çok şeyim var. Hayallerim, umutlarım Sevgilerim, geleceğim… Durdurun saatleri Zaman geçmesin artık. Daha yazılacak çok yazım var. Atın…
Suskunum.Hem de buruk buruk bir suskunluk benimkisi.Bu konuşmaya fırsatlar olmadığından değil. Konuşmaya çalıştığım şeylerin, alışa gelmiş olan benliğimden uzaklaştırması benim korkum. Ne ben ne de bu koltuğum cesaret edemiyoruz konuşmaya.…
Yapamadım bu sabah. Ayna da ki dostuma her sabahki gibi gülümseyip, “bugün harika bir gün olacak dostum” diyemedim. Dönmedi dilim, bir türlü söyleyemedim. Nedenini bilmeksizin boğazımda düğümlendi bütün kelimeler. Fark…
Sessizlik sarmış her tarafımı Evin dışına çıkamaz olmuşum Sonumu düşünmeden çabalarken Sabahın olmasını bekleyip durmuşum Kelimeler kifayetsiz olur cümlelerimde Ah kafam! Deyip kaçacak yer bulurum Sorulan sorulara doğru cevap veremeyen…
Asım’ın Neslinden Vatan Güneşine -Mehmet Akif Ersoy Anısına- Gül bahçelerinden güller, en güzel papatyalardan papatyalar göndererek temiz,berrak,saf duygularımla ve size sonsuz saygılarımı sunarak başlamak istiyorum yarım kalmış cümlelerime. Bu mektubu…