KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
Yürüyen gezegenler Detayları birbirine gülüyor Susmaları benliğine hapsolmuş Denizden korkan kadın Dolunaydı Geçip gitmelerin kıyısında Kalıp ölmelerin içinde Şimdi Adım adım Denizle kaldırımın kıyısında Adamın silüeti uzaklarda Yarım ay gibi…
Mutsuz olmak, ceza mı? Mutlu olmak, ödül mü? Düşünceler özgürdü hani, Düşünceler hapse girmiş gibi şimdilerde. Aynı harflerle farklı sözcükler kuruyorum. Bu özgürlük değil. Sokağından bile geçilmeyecek insanlar tanıyorum. Özgürlük,…
Kendime bir kahve ısmarladım. Evde düşünceler duvardan duvara çarparken, dışarıda özgürleşsin diye çıkılan bir yolun sonundaki kafede. Boş bulduğum bir masaya oturdum çok kalabalıktı. Eylüldü.. “Düşüncelerim ağrıyor.” “Yalnızlıktan mı kayboldum,…
Düz yol, karmaşık sokaklar Sorularda gezinen ruhlar Gerçeklerde boğulan yalanlar Bilinmezliğe atılan işaretler Vicdanında sürünenler Şehir, rehberine yabancı Rehber artık suskun Sona esir başlangıç Başlangıca giden son İşte son İşte…
Bazı şeyleri görmek için yaşamak gerekirdi. Bir son vardır bilirsin. Fakat görünmeyen ellerin yönlendirmesiyle farklı bir yere savrulursun, geri döndüğünde acı şeyin olduğunu görmek için savruldugun yerde sabırsızlıkla beklersin. Geri…
Ellerimizden kayıp giden zamanın gölgesindeki esirleriz. Geri de kalan benliklerimiz çırpınmaya yüz tutmuş kafeste bir kuş gibi şimdilerde. Her şey bıkıp gidiyor, korkup kaçıyor; cehennemin suyuna, cennetin ateşine. Kalan içi…
Herşeye bir adım yakınlıkBir şeye bin adım uzaklıkYürüdükçe varamıyorsunKoştukça yok oluyorsunAttığın adımlarla aran nasılDuygularının altında ezilirkenŞiirler saçıyorken evreneDenizler biraz daha doluyor bugünlerdeMavi esinti değerken teneZayıflık dolu bedenin yanacakSessizlik boğazına kadar…
Vaktinde açmak için bir çiçek,Açmak için yüz tuttu,Gün doğumunda.Belki,Kelebek kadardı ömrü,Belki,Sonsuzdu.Doğru toprağında,Değeri bilindiğinde. Yurdunu bulmuşken,Sürgün oldu birden.Uzaklar degil,Şimdi içi sürgün.Şehrin içinde,İçine yabancı.Kendi sokağına dargın,Susamış celladına.Zehir olsa içmez. Bilir,En ağır sürgün…
İnsanın ruhu, kırıldığı yerdedir, sadece gözlerden anlaşılan. Gün gelip kırılıpta, dökülecek yer bulamadığı yerden kaçıp uzaklara gitmek ister insan, içinden, ruhundan kaçabileceğini düşünüp. Bazı savaşlar çoktan bitmiştir ya hani. Bitmiş…
Güçlükle uyuduğu uykusundan irkildi ansızın, kendisini yine aydınlanmaya yüz tutmuş zifiri bir karanlığın karşıladığı gecenin ortasında buldu.Uykuyla uyanıklık arasından baktığı odasındaki eski ahşap pencere, hayatının film şeridi gibi geçtiği bir…
İçine atarsın susarsınSonra kendini sokağaSokak lambası durağı olmuşBoğazı düğüm düğümHevesleri dizili kalmış boğazındaYağmurlar damla damla yüzündeki gözyaşlarıyla iner tenindenYüzü eşsiz güzelYüzü donuk bir aynaKaybolmuş, bir düşte umutlarıBiraz daha dursa kar…
Çıkmaz sokaksız yol, umutlar varsa düz bir çizgi gibi görünür; kim bilebilir ki gün gelip de o çizginin iki ucu keskin bir araftan ibaret olacağını. O çizgi üzerindeki yaşam adımlarımız,…
Ortasında kaldığımız bu hengabenin feryadı anbean artmaktayken, satır satır çizilen hayatlar kağıda sığmamakta. Sokaklar bomboş bedenen birbirine çarpan insanlar yok, düşüncelerimizdeki katliamdan başka. Her sokak başında ruh sağlığı, insanlara çelme…
Kimi insanların gecesi ayrı gündüzü ayrı hüzündür. Gece çöken o sessizlik; umutların hafiflemesiyle, ağırlığına rağmen ilginç bir güç edasıyla ayağa kalkar adeta. Tüm evren sessizliğe büründüğünde, bir anda bunu iliklerinizde…
Düşünebilmek huzurdur. İnsan çoğu zaman bir koşuşturmacanın içerisinde kendisini unutuyor. Robotlaşıyor ve düşünme yetisini ya baskılıyor ya da kaybediyor. Bu sebeptendir ki insani özelliklerinden anbean sıyrılıyor. Ve bunun farkında olmadan…
5 Aralık 1934’te Ulu Önder Atatürk öncülüğünde Türk kadınlarına seçme ve seçilme hakkı verildi. Temeli ise Olympe de Gouges’un 1791′ deki Kadın ve Kadın Yurttaş Hakları Bildirgesi’nden gelmektedir. (Fransız kadın…