KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
Yenik düşüyorSesinin gülüşüneİçimdeki çocuk.Her defasında yeniden başlıyorGönülden gönüle göçüUçan kuşların…Kuşlar sahi kuşlar,Özgürlüğün mü yoksaGökyüzüne tutsaklığın mı serüvenindeydiler? Bu neyin serüveniHangi göç yolu?Anlat pusulamHangi yol çıkar, asıl benliğine insanın? Artık nereye…
Bir cennet kuşu uçuyorÖmrümün semalarındaÇocuksu bir gülüş,Işıklı ayakkabısına kavuşmuş… Alıyorum onu avuçlarımaYağmurla karışan toprak kokusunda. Hüzünlü bir sonbahar yaprağınıUğurluyorum sesinin her tınısında.Her hali ayrı şifa… En güzel makamıBeş vakit hatırlıyorum…
Derin bir iç çekişFilizlenir ciğerlerde,Anlamsız bir bakışTesir eder gözlereVe bir taraf hepBir var bir yoktur ilişkilerde.Yarım kalmışlığıyla bilinen hikayeleriMasala çeviren kahramanlar,Masum bir erkek çocuğu bakışına can verenKalbi güzel adamlar… Ah…