Ölümün sessiz ışığını gördüm gözlerinde, Düştü ellerin ellerimden. Kalakaldım, yoğruldum acının niceliğiyle. Gizin silsilesine bıraktım yaşları, Zaman zaten yoktu. Yağmurun ıslattığı gibi koktu toprak, Kıyamadım
Yazar: Yaren eryıldız
Şiir yazmak. Yavan düzende.
Sükut
Yalnızlığımızdan suskunluğumuza kimler girebilir çehremize? Hayat senaryo, kumların dibinde pranga benliğimizi saklayan. Geceden geceye kimler koşturabilir ömrüne? Zafer, bulguların nesnelliğindeki sessizlik, Sükutu sökmek kalplerden. Bir
Bilinmezlik Meselesi
Yalnızlığın gizleri dökülüyor dudaklarından. Sükut-u inmek merdivenlerden, Harflerle yazmak gibi bir batağın yırtıcı deliklerini surlara. Yağmurların soluğunu çekerek çocukluğa fidanlar bırakıyor en bitik yaşlarımız, Örüyor
