Ne hayali kalmıştı ne gerçeği Ne ağlaması vardı ne de gülmesi Puronun dumanından farksızdı Beyin hücrelerinin onu terk etmesi Purosu…

Vuslat onun için Gecenin gündüze kavuşamayacağı kadar imkansızdı Vuslat onun için Kapitalizmle sosyalizmin savaşı kadar anlamsızdı Vuslat onun için Çölde…

Öldükçe yeniden dirildi! O öldüm sanırken kendini, içinde hep bir şeyler belirdi. Kolları kalkmıyor, gözleri seğiriyordu. Boğazından bir lokma dahi…

Elini vermek istiyordu da istemiyordu da Zindan karanlığından kurtulmak istiyordu da istemiyordu da Dozunu kaçırdığında çarpıntı yapan sade kahveleri bırakmak…

Ütopyasına göre ; Yasanacaklar Bir kelamla başlardı yahut bir şiirle. Öyle ya şiir hayatı olmuştu. Yatarken yorgan ısıtmaz şiire sarılırdı…