KIRIK NEDİR?

İnsanların bir şeyi okumak için dört döndüğü, ilmin şahlandığı bu dönemde kırık, tüm insanlığın ilim ihtiyacına cevap vermek üzere yetkin kadrosuyla siz güzide okuyucularının karşısında.

Kırık, bir dergiden çok; arabadaki hava yastığıdır, dönerden önce bitmeyen ayrandır, soğansız menemendir, bir yıl sonra giydiğin montun cebinden çıkan 50 liradır, radyoyu açtığında sevdiğin şarkının çalmasıdır, metrobüsteki boş koltuktur, martıya atılan simittir, nalburda aradığını bulmaktır, kargocunun seni evde bulmasıdır, sokaktaki kahve kokusudur, yıllar evvel okunan kitabın içinden çıkan nottur.

KIRIK KİMDİR?

Kim olduğumuzu merak ediyorsunuz. “Kim bu kırık?” Açıkçası kimliğimiz önemli değil pek; siz karakterimizi bulmaya çalışın; bizi okuyarak, yazdıklarımızı yorumlayarak.

Bizler dijital çağın orijinal ve analog çocuklarıyız. Ne büyük tufanı yaşadık ne de büyük buhranı. Bizim tufanımız değişen çağ; buhranımız ölen insanlık… Ne demiş Bahtiyar Vahapzade;
“Korkarım bir zaman gele

İnsanlar yaşaya, insanlık öle…”

Öyle bir fevkaladeliğimiz de yok. Sokaktaki satıcıyız, lokantadaki garson, kaldırımda yürürüz, hayvan severiz, insana insan diye selam veririz, doğayla barışık yaşarız, huzurevlerinde ziyaretçi bekleriz, çocuk yuvalarında şefkat isteriz, çayda demiz, kahvede telveyiz, yeri gelir kitap kurduyuz, yeri gelir muhabbetiz biz dost meclisinde… Öyle sıradanız işte senin gibi, ötede bekleyen, beride duran gibi…
Hissettiğimiz, söylemek istediğimiz çok şey var ama her hissedilen için bir cümle kurulamıyor bu devirde maalesef…
Bir duruş biçimi, bir felsefe olsa da yalnızlığımız, en aciliyetinden bir firara ihtiyacı vardı ruhumuzun. Biz de firarımızı kendimizde bulduk; kırık!