Yazar: B.

Bugün ellerine o kadar yakındım ki.. Sıcaklığı beni ayrı ısıtan ellerine.. Onca kalabalığın içinde nasıl olur da Tanrı bizi aramızda iki adımlık mesafede karşılaştırır. Ve yine nasıl olur da o…

Ne de kolaydı kelimelerin bir araya gelerek insanın gözünden yaş getirmesi.. Ben hep ölüme yalnızlığa kimsesizliğe ağladım..Bir de kelimelerden öte yüzün gelirdi gözümün önüne sessizlikler içindeyken bile hıçkırıklara boğan göz…

Oturmuşsun yalnızlıkların arasına sessiz ve kimsesiz Uyum sağlıyorsun çaresiz Hayretle bakan gözlere aldırış etmeden Hepsine sırtını dönmüş resim çiziyorsun Çiçekler içinde milyonlarca yüz Beni buraya siz koydunuz yadırgayan yine siz..

Gel seninle oturalım şöyle bir masa başında. Biliyorum çıtımız çıkmaz. Gözlerimiz söyler durur şarkımızı. Ağlayayım diyorum karşında ne kadar deniz varsa içimde dökeyim sana. Susturmaya çalışma bu kez ne olur…

Yazıp sildiklerim.Silip unutamadıklarım..Hepsine lanet okuyorum epeydir. Bilmeniz gerekir mi emin olamıyorum. Çünkü sizler vicdanınızla yaşadığınızı sanan kelebeklersiniz bense kelebeklere rağmen yaşamaya çalışan bir b*k böceği. Nerde görülmüş bir kelebeğin b*k…

Kalbimin ihtiyacı var sana ve bana aynı gökyüzü altında sonsuz huzura ya da huzurlu bir sona.. Zor hatta imkansız içimdeki o his kırıldı bir kere. Bi yerlerde küçükte olsa uçuşan…