Yazar: Burak

Bir bir geride bıraktık insaniyet şuurunu , Nasıl bu kadar umarsızca suistimal ettik iyi niyetin onurunu , Her birimiz yalan hikayeler içinde akladık karanlık düşüncelerimizin

Sayfaların içinde aradım kaybettiğim kendimi, Ahu revan eyledi çıkmaz sokaklar içimde ki seni, Bir türlü manna veremedi düşüncelerim ve çırpınıpta tutamadığım ellerin, En nihayetinde yitirdiğim

Söylediklerimizin ardında kaybettik hislerimizi, Sahte gülüşlerde hapsettik o güzel düşüncelerimizi , Her göz yaşında geride bıraktık hayallerimizi , Belkide hep başkaları uğruna heba eyledik gençliğimizi.

Sokaklar boyu aradım gönül hânemi saran o tarifsiz hissiyatı, Her adımın ardında istemsizce buluyorum seni bana anımsatan o eski hatıratı, Hiçbir yüzde bulamadım sende kaybettiğim

Senelerin eline esir düşmüş o eski günlerin mesudiyeti, Nasıl anlatır ki sözcükler kendi içinde boğulduğu her geceyi, Her ne kadar yalanlarla kandırsada insan ı Kamil

Türlü meşgaleye dalıyoruz , Sırça köşelerde nizam tayin ediyoruz, Dünyevi rehalarda ebedi mutluluk arıyoruz, Sahi biz ahvalimizi ne çok ihmal ediyoruz . Riyakar emeller içinde

Çorak gönüllere merhamet tohumları ekmeye çabalıyoruz, Her fani ömrü kendi hissiyatımıza eş değer görüyoruz, Oysa her gün yeni bir cefa ile göz göze geliyoruz, En

Gözlerinde buldum mutluluğun tarifsiz anlamını, Bunca yılın ardında bıraktım yalnızlığın saltanatını , Bazı vakitler unutsamda seni anlatan o anlamlı mısraları , Kim çıkarabilir ki bu

Bunca insan gördüm körelmişti gözleri , Lakin terk edemediler ihtiras denen veremli düşünceyi, Ne bir vefa ne bir manna bekledim geçmişin mısralarından , Anlatamıyorum ,

Bütün geçmişimi izledim gözlerinin perdesinden, Parça parça kaybettim ömrümün her nefesinden Ne bir vefa ne bir tebbesum beklerim seni anlatan birşeyden , Zira terk eyledi

Yorgun gözlerimizin ardında yalnızlığa gömülüyor bakışlarımız, Bazen sözlerimiz bile bizim celladımız, Belki bir gün kendini içimizde de sulhu sağlarız, Ama nasıl olurda maazinin sayfalarından suçlu

Her mısrada aradım seni andıran her şeyi , Sokak sokak işledim adımlarımla gözlerini , Bazen kinnime kapılıp köreltsemde kalbimi, Hiçbir vakit terk i diyar edemedim

El diline önem verip nasıl da kapadık gözlerimizi ? Sırf örselenmeyelim diye nasıl unuttuk doğru bildiklerimizi , Her fikrimize bir kilit vurup terk ettik kendimizi,

Konuştukça batıyor sözlerim mısralarda , Bir türlü anlatamıyorum derdimi bunca sayfalarda, Yalnız gecenin karanlığında kayboluyor kederim kalemim ucunda , Hem mahsun hem mahcubum gönüllerin nazarında

Artık öyle bir duruma geldi ki toplumumuz hayretler içerisinde izliyorum olanları, ve bir anlam veremiyorum. Nasıl olurda bir insanın canı bu kadar ucuz olabilir? televizyonlarda

Göz ile görüpte nasıl inkar edilir gerçekler , Niçin yok sayılır sayfalarda kaybolmuş bunca hayaller, İnsan, sussa acı olur içinde bildikleri konuşsa ziyan olur el

Bir bekleyiş var gözlerimin en derininde , Yürüyorum; gecenin gözlerimi köreltigi saatlerde, Sokakların ardında arıyorum kifayetsizce çaresizliğimi , Bilmiyorum belki kendimden belki kaybettiklerimden kaçıyorum .

Bunca kelime denizinde kaybettim ismini , Kalem kağıt içinde bulamadım suretini , Hangi ışık aydınlatır gözlerinin terk ettiği geceyi, Satırlarda ararım seni kaybettiğim heceyi. Şafak

Yıllar usulca geçiyor göz perdesinin önünden, Bir tek anılar yaaşıyor geçmişin sayfalarında, Geçen yıllar ne kadar avutsada ahir omrü, Kendisiyle başbaşa kalıyor insan maazi sokaklarında

Fecir vakti huzur bulur melül gönül , Mahmur olmuş Sevda bahçelerinde, O mutluluktur ki  bir kelam ile sarar fani canı, Vecid eyler temiz suretle gözlerine

Bir kelama esir midir gönül divanı ? Hangi cihanda hüküm sürer mazlumun saltanatı, Niçin duyulmaz olur gönül coğrafyasının feryad figanı, Mahsun gözler ile izlerim ahvali

Bir yaprak misali savrulur insanoğlu … Mutluluk hülyasına varabilmek ümidi ile , Hikmet göze çalınan rehaların değildir . Gönül divanı sadet nuruna erişebilenindir . Sevda

Ne kadar basit bir Kelime gibi geliyor öyle değil mi? ” insanlık ” konuşurken ne kadar kolay cümle içinde kulanıyoruz. Peki bu kullandığımız kelimeyi ne

Bir rüya içindeydim sanki Bir yanımda İstanbul bir yanımda sen Gözlerim ahu Berceste misali kamaşmış Biz düşlerde değil gözlerinde buluşacağız Seher vakti anımsarım bir nebze

Türlü meşgaleye dalıyoruz Sırça köşelerde nizam tayin ediyoruz Dünyevi rehalarda ebedi mutluluk arıyoruz Sahi biz ahvalimizi ne çok ihmal ediyoruz Riyakar emeller içinde zevk sefa

Sabahın ilk saatlerinde serin ve edata insanın yüzü okşayan bir esintin ardından güneşin ilk ışıkları görülmüştü. Her sabah olduğu gibi sokağın soluk ışıklı lambasının altında

Tarih sayfalarına bakıldığında göreceğiniz en müstesna ve kadim olayların içerisinde türk milletinin Aziz neferleri yer almıştır.  Ejdadınin adabı muhaşeret olarak gördüğü bağımsızlığına halel getirmek şöyle

ilmek ilmek işledim seni satırlara Her kelama adını fısıldadım adata Beyhude sözcüklerle kazınmış olsan da aklıma Suretinde değil sevdam gönül mecmuasında

Sokaklar kadar sessiz yaşıyoruz Yalandan şehirler kurup riyalarla süslüyoruz Kağıttan zaferlerle mutluluklar mecrasında saltanat kuruyoruz Herşeyden evveli biz kendimizden vazgeçiyoruz

Yalnızca kaybetmişlik hissi değil “Bir figanın ilk sesidir derdest edilmiş umutlar”.