Mukaddes Fikriyatlardan Tekinsiz Firarlara
Çelimsiz bakışlar içinde çırpınıyor onca yaralı emel, Kurtulmaya çalıştıkça hazan girdabına dalıyor gönüller, Kifayetsizce söylediği her cümlede ehemmiyetini yitiriyor sevgiler…
Çelimsiz bakışlar içinde çırpınıyor onca yaralı emel, Kurtulmaya çalıştıkça hazan girdabına dalıyor gönüller, Kifayetsizce söylediği her cümlede ehemmiyetini yitiriyor sevgiler…
Seyrediyorum tüm şehri parçalanmış umutların ardından, Anlatamıyorum lakin eylemlerimle gösteriyorum çaresizliği darmaduman sokaklardan, Konuştukça batıyorum sonu gelmez yalnızlığın âfâkında, Afitap…
Dillerde söyleyip fiiller de eksik bırakıyoruz düşüncelerimizi, Bir türlü şiraze dengesi içinde tutamıyoruz hisselerimizi , İtimat etmezsek nasıl temelendiririz ki…
Hırslarımızın ardında hebâ oluyor kazançlarımız, Ne kadar gizlemeye meyil etsede kendinden kaçamaz fıtratı üzere gelen fikriyatımız , Hangi devri âlem…
Hatıralar sokağında kaybettim kendimi, Geçmişimin acılarıyla baş başa geçirdim solmuş bir gençliği , Darmadağın bir çehre ile seyrettim hayat denen …
Göz ile görüpte nasıl inkar edilir gerçekler , Niçin yok sayılır sayfalarda kaybolmuş bunca hayaller, İnsan, sussa acı olur içinde…
Her gün yeni bir acının tohumları düşüyor gönüllere، Soluk benizler ardında yine feryat sesleri yükseliyor kalabalık şehirlere Bitmeyen şişeler içinde…
Yılların ardına sakladı zaman çaresiz bekleyişimi, Dirhem dirhem aldı benden bütün güzel hisseleri, Öyle güzel rüyalar içinde meczup eyledi ki…
Günler bir şiir misali insanın gözlerini mest edip gidiyor ahir ömürden, Yalnız anılar bırakıyor ardı sıra geçmişin penceresinden , Her…
Yıllar geçtikçe kayboluyor gözlerin içinde ki umudun saltanatı, Yavaş yavaş ardında bırakıyor insan geçmişin tozlu raflarını, Sitemkar sözler alıyor mutluluk…
Öyle körelmiş ki gözler görmez olmuş hakikati , Bağnaz düşünceler nesıl da sarmış zihniyet adı altında insaniyetimizi , Nasıl bu…
Buldukça kaybediyorum içimde kendimi, Her düşüncede sende buluyorum mesudiyeti, Cümleler içinde saklıyorum seni anlatan her hissiyatı , Bazen anlatamıyorum içimde…
Sayfa sayfa yazacak lakin heceleyerek okuyacakgım seni, Her satırda arayacağım gönlünde bulamadığım sevgi zerrelerini,. Belki bir gün gözlerinde bulacağım sesinde…
Bir bir geride bıraktık insaniyet şuurunu , Nasıl bu kadar umarsızca suistimal ettik iyi niyetin onurunu , Her birimiz yalan…
Sayfaların içinde aradım kaybettiğim kendimi, Ahu revan eyledi çıkmaz sokaklar içimde ki seni, Bir türlü manna veremedi düşüncelerim ve çırpınıpta…
Söylediklerimizin ardında kaybettik hislerimizi, Sahte gülüşlerde hapsettik o güzel düşüncelerimizi , Her göz yaşında geride bıraktık hayallerimizi , Belkide hep…
Sokaklar boyu aradım gönül hânemi saran o tarifsiz hissiyatı, Her adımın ardında istemsizce buluyorum seni bana anımsatan o eski hatıratı,…
Senelerin eline esir düşmüş o eski günlerin mesudiyeti, Nasıl anlatır ki sözcükler kendi içinde boğulduğu her geceyi, Her ne kadar…
Türlü meşgaleye dalıyoruz , Sırça köşelerde nizam tayin ediyoruz, Dünyevi rehalarda ebedi mutluluk arıyoruz, Sahi biz ahvalimizi ne çok ihmal…
Çorak gönüllere merhamet tohumları ekmeye çabalıyoruz, Her fani ömrü kendi hissiyatımıza eş değer görüyoruz, Oysa her gün yeni bir cefa…
Gözlerinde buldum mutluluğun tarifsiz anlamını, Bunca yılın ardında bıraktım yalnızlığın saltanatını , Bazı vakitler unutsamda seni anlatan o anlamlı mısraları…
Bunca insan gördüm körelmişti gözleri , Lakin terk edemediler ihtiras denen veremli düşünceyi, Ne bir vefa ne bir manna bekledim…
Bütün geçmişimi izledim gözlerinin perdesinden, Parça parça kaybettim ömrümün her nefesinden Ne bir vefa ne bir tebbesum beklerim seni anlatan…
Yorgun gözlerimizin ardında yalnızlığa gömülüyor bakışlarımız, Bazen sözlerimiz bile bizim celladımız, Belki bir gün kendini içimizde de sulhu sağlarız, Ama…
Her mısrada aradım seni andıran her şeyi , Sokak sokak işledim adımlarımla gözlerini , Bazen kinnime kapılıp köreltsemde kalbimi, Hiçbir…
El diline önem verip nasıl da kapadık gözlerimizi ? Sırf örselenmeyelim diye nasıl unuttuk doğru bildiklerimizi , Her fikrimize bir…
Konuştukça batıyor sözlerim mısralarda , Bir türlü anlatamıyorum derdimi bunca sayfalarda, Yalnız gecenin karanlığında kayboluyor kederim kalemim ucunda , Hem…
Artık öyle bir duruma geldi ki toplumumuz hayretler içerisinde izliyorum olanları, ve bir anlam veremiyorum. Nasıl olurda bir insanın canı…
Göz ile görüpte nasıl inkar edilir gerçekler , Niçin yok sayılır sayfalarda kaybolmuş bunca hayaller, İnsan, sussa acı olur içinde…
Bir bekleyiş var gözlerimin en derininde , Yürüyorum; gecenin gözlerimi köreltigi saatlerde, Sokakların ardında arıyorum kifayetsizce çaresizliğimi , Bilmiyorum belki…
Bunca kelime denizinde kaybettim ismini , Kalem kağıt içinde bulamadım suretini , Hangi ışık aydınlatır gözlerinin terk ettiği geceyi, Satırlarda…
Yıllar usulca geçiyor göz perdesinin önünden, Bir tek anılar yaaşıyor geçmişin sayfalarında, Geçen yıllar ne kadar avutsada ahir omrü, Kendisiyle…
Fecir vakti huzur bulur melül gönül , Mahmur olmuş Sevda bahçelerinde, O mutluluktur ki bir kelam ile sarar fani canı,…
Bir kelama esir midir gönül divanı ? Hangi cihanda hüküm sürer mazlumun saltanatı, Niçin duyulmaz olur gönül coğrafyasının feryad figanı,…
Bir yaprak misali savrulur insanoğlu … Mutluluk hülyasına varabilmek ümidi ile , Hikmet göze çalınan rehaların değildir . Gönül divanı…
Ne kadar basit bir Kelime gibi geliyor öyle değil mi? ” insanlık ” konuşurken ne kadar kolay cümle içinde kulanıyoruz.…