KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
bugün sensizlikten başlıyor takvim başka sessizlik bilmem uzakta değilsin çık akşamdan görün bana benzeme, kimseye benzeme bugün durgun sular başlatmaktan yorgun başka kuraklık bilmem dalgınlığıma sürülen gölgem güneşi sayıklıyor bana…
sesini ektiğin tarlalar, tepeler rüzgarla yan yana yolu doldur, yoldaki türküyü bulutlar gökyüzünün küçük ömrü onlardan geçme, oklardan geçme yay gibi tüyleri başka kuşların dinlendiğin dal tepede olsun yapraklar dökülüyor…
eksik gün değmesin yatağına içlenince karşındayım ben solan yüzünü buda rüyalardan dudaklara karışsın bardağımız gölgemin içinde bir özleyişle kal sen kendini arıyorsun kuru otların bahara hasreti gibi güneşte solan yüzün…
Biricik sayımız var Kollar durur başını Dördün derisini yüzdükçe İkimiz çıkıyoruz altından Beş parmak sığmıyor Tek girişli mağaraya Altı masanın üstünde Ne güzel inliyor Yedi durmadan yedi İçimde ben kalmadı…
Yaprakların delik deşik gölgeleriGerçekten kaybettiğim sonbaharBaşkalarının kelimeleri kulaklarımın hatası Sonbahar ağaçlardan önce geldi banaHayatım hayal kırıklığı penceresine sürtünen sağır bir şiirYalnızlar ağlar dünyanın mutsuzlugunaYa bana ya bana? Üzerimdeki elbiseyi öğelerine…