KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
AYNI KALBİN SAHİPLERİ Şimdi gidiyor yollar gurbete Ayrılıyor limanlar uğurlarından Korktuğumuz başımıza tac, Artık, Nedir ki yaşamak için nefes almak Acıyı perçinlemekten başka. Nefes almak değil bizimki İçimizi çekmek Urganlarla…
Takılıyor aklım siyaha Takılıyor ayaklarım Gözlerinin tam da Kalbine giden dönemecine Düşüyorum Çarpıp sana Saniyelerde asırlar var Gözlerimde mercek İneceğim kalbine kadar Ulansa birbirine yollar Takılıp kalmasam eşiğinde Bir siyah…
Bir kuşlar mı kaldı dünyada iyi Bir de çiçekler… Ben ümidinden vazgeçeli Yalan oldu gerçekler. Korkar oldu adımlarım Her yol başından Gözlerim gözlerden. Ruhumun boynunda bir ip, Bir ağaç sallıyor…
Işıksız kaldı gönlüm ansızın Yanmış yeşil baharı Gözlerinde türkümüzün. Terketmiş Uçurumlar denizinin Girdaplı kıyısında O, Bahardan yaza uzanan ellerin Umutlu bekleyişler sancağını. Neyleyim. BÜŞRA DAŞDİBEK
Göçtü gün Solgun sararmış Durgun sularda Gençliğini ararmış Hep bundan Dalgın yürüyor atlar Hep bundan Evden uzakta Gece korkusu yaşar Soğuk gönüllerde Seni görmeyeli Üşür parklarda ağaçlar Bu şehre her…
Deniz kıyından Bir gemi salsan kağıttan Gezdirirler kanatlarında Şehrinin martılarını Benim göğümde kartallar Benim için Bir gemi sal kıyından Bir avuç ateş bırak içine Haber getirsin Ellerinin serinliğinden. BÜŞRA DAŞDİBEK
Sarılsam toprağa Duyar mıyım Kalbinin atışlarını Dünya üzerinde bir yerde Seyreden adımlarını? Değiştirdin Ülkemin karışlarını Şimdi metreler, miller Hepsi bir. Sağa ve sola Dönülüyor Aynı yerden şimdi Dürülüyor yer Gök…