KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
Gölgeler çevriliyor beni Örtüyorum acıların üzerini kabaca Küllerim savruluyor Son bir bahar rüzgârında Resmi tamamlayamıyor Kalemimden düşen izler Anlaşılmaz kılıyor beni zaman Ulaşılmaz oluyor aramızdaki çizgiler Sancılarla doluyum Yeni biri…
Bugün yüreğimde bir mutlulukla uyandım. Ama bedenime sığmayan bu heyecan neyin nesiydi, bilmiyordum. Yatağımda doğrulup, doğan güneşin odama yavaş yavaş sokuluşunu izlemeye başladım. İnceden inceye kıvrıla kıvrıla pencereden odama girişini…
Bir Ertuğrul vardı dersiniz Bundan seneler sonra belki ismim anılır bir yerlerde Ve siz bir Ertuğrul vardı diyeceksiniz Yüreğindeki aşka sahip çıkacak birini arayan bir Ertuğrul… Sevdasını korkularıyla gizleyen bir…
Şair oldum bu gecelerde İçtiğim bir bardak su da Taştı senli hayaller Gittiler elveda demeden Sükûta boyandım bu evlerde İçlerinde onlarca yalnızlık Beklenip de gelmeyenler Yıllara kırık düşler Hep mi…
Önce korkağız dedik… EyvAllah, sonra suskunluğumuzu dile getirip beklemeye başladık ama sonucunda hep bekledik hiç olmadı diyerek köşemize çekilmeye karar verdik… Sonra bir çift göze rast geldik… AŞK… dedik evet…
Benden alıp götürdüğün çok şey vardı… Kelime dağarcığıma yerleşmiş fakat senden başkasına söylediğimde küfür niteliği taşıyan cümleler gibi.. Bestesine sarılmış bir çocuğun bestesinden silinmiş notalar gibi.. Geçmişte yaşanılan zamanın zayiatına…
Ne zaman elime alsam kalemi, eksik bir şeylerden söz ediyorum. Umutsuz hayatlardan, kapanmayacak yaralardan bahsediyorum. Oysa mutlu olmak için neyimiz eksikti? Çay? Sigara? Belki de ruhumuz? Evet, ruhumuz eksik mutlu…
Hayatta bazı şeyler yolunda gitmiyor.Sahi dolar mı yol açtığın bu boşluk,diner mi sensiz geçen gecelerin özlemi..Yapabildiğim tek şey yokluğunda avazım çıktığı kadar susmak.Senden sonra yaşamaya vakit olacak mı? İçimi sana…
Bir sonbahar günü, solmuş yaprakların arasında arıyordum seni. Keşke tek tek her yaprakla seni çekiştirsem. Bana hep seni anlatsalar. Her baktığım yerde öylece seni hatırlasam. Her güzelliğini en ince ayrıntısına…
Şimdi sen bilmezsin Benim ülkemde bir yaz akşamını Şimdi sen bilmezsin satır sonlarına yazdıklarımı Elimde eskilerden kalma bir defteri niye sakladığımı Şimdi sen bilmezsin Annelerin ev telaşlarını Mutfaklardan savrulan yemek…
AYNI KALBİN SAHİPLERİ Şimdi gidiyor yollar gurbete Ayrılıyor limanlar uğurlarından Korktuğumuz başımıza tac, Artık, Nedir ki yaşamak için nefes almak Acıyı perçinlemekten başka. Nefes almak değil bizimki İçimizi çekmek Urganlarla…
Takılıyor aklım siyaha Takılıyor ayaklarım Gözlerinin tam da Kalbine giden dönemecine Düşüyorum Çarpıp sana Saniyelerde asırlar var Gözlerimde mercek İneceğim kalbine kadar Ulansa birbirine yollar Takılıp kalmasam eşiğinde Bir siyah…
Bir kuşlar mı kaldı dünyada iyi Bir de çiçekler… Ben ümidinden vazgeçeli Yalan oldu gerçekler. Korkar oldu adımlarım Her yol başından Gözlerim gözlerden. Ruhumun boynunda bir ip, Bir ağaç sallıyor…
Işıksız kaldı gönlüm ansızın Yanmış yeşil baharı Gözlerinde türkümüzün. Terketmiş Uçurumlar denizinin Girdaplı kıyısında O, Bahardan yaza uzanan ellerin Umutlu bekleyişler sancağını. Neyleyim. BÜŞRA DAŞDİBEK
Göçtü gün Solgun sararmış Durgun sularda Gençliğini ararmış Hep bundan Dalgın yürüyor atlar Hep bundan Evden uzakta Gece korkusu yaşar Soğuk gönüllerde Seni görmeyeli Üşür parklarda ağaçlar Bu şehre her…
Deniz kıyından Bir gemi salsan kağıttan Gezdirirler kanatlarında Şehrinin martılarını Benim göğümde kartallar Benim için Bir gemi sal kıyından Bir avuç ateş bırak içine Haber getirsin Ellerinin serinliğinden. BÜŞRA DAŞDİBEK
Birini sevdiğin zaman, diğer bütün kapılar kapanıyor sana. Gidecek hiçbir yerin kalmıyor. Can verir gibi teslim oluyorsun sevdiğine. Canı yansa, canı oluyorsun. Canın yetmiyor, hayatından yer vermek için yarın kadar…
Sarılsam toprağa Duyar mıyım Kalbinin atışlarını Dünya üzerinde bir yerde Seyreden adımlarını? Değiştirdin Ülkemin karışlarını Şimdi metreler, miller Hepsi bir. Sağa ve sola Dönülüyor Aynı yerden şimdi Dürülüyor yer Gök…
Şu titreyen yapraklar İçimde çokça ayrılık var Sanki bitmeyecek, Bu sonbahar Gözlerimden, Yanaklarima süzülen Yol olup diyar diyar gezinen Yaşlarım var, Yaşımdan çok Ellerin saçlarımda gibi. Seni her gün özleyen…
İMTİHAN “İmtihân dediğin, kâğıt kâlem ile olmaz kurbanım. Kul, kul ile sınanır…” Ne güzel söylemiş Serdar abimiz… Sanki bilir gibi durumu öylesine ince öylesine naif söylemiş… İmtihan oluyoruz kâh okulda kâh…
içimde bir sızı var bu gece.. içimde bir karanlık.. hiç başlamamış hiç bitmeyecek gibi öyle karanlık upuzun yollar kıvrilsa önümde.. yağmurla yıkansa avuçlarım.. parmak uçlarimdan aksa bütün günahlarım omzumda…
Nasıl seslensem sana bilemiyorum miniğim.. Hayatta mısın şimdi onu bile bilmiyorum..seninle sosyal medya da yayınlanan bir videoyla tanıştım ben..ve videonun her saniyesinde özür diledim senden,sizden..mahcup oldum..utandim dahası.. Şii milislerden birinin…
İçim üşüyor sensizlik sokağında.. Yırtık terliklerim ayağıma büyük.. Yokluğun bu sıska bedene ne de ağır yük.. Bağdaş kurmuş oturur sevdan ocak başıma.. Hasretini asıyorum her gece başka daracığında.. Uçan halım…
Belki erkekler de doğum yapabilselerdi, şimdi daha az kanlı bir dünya olurdu.” – Düşündürdü beni!! savaşlar neden hep merhametsizlik üzerine..? erkeklerde merhamet kadınlar kadar olsaydı..savaşlar bu kadar kanlı geçer miydi?…
Bir zamanlar şiirimde şöyle bahsetmiştim bu konudan; …Söyleyemediklerimle beraber Sahi ya söyleyemediklerim bile beraberken biz neden hala ayrıyız… İşte böyle… Bazen cümlelerimiz beraber… Bazen fikirlerimiz… Bazen ise gülüşlerimiz… Hatta beraberden…
İnsan hayatı boyunca bazı şeyleri bekleyerek ömrünü tüketir… Mesela sevgiyi, aşkı… Sevmenin ve sevilmenin tadını bekler… Ama ne kadar beklese de zaman sanki düşman gibi bunları vermemek için direnir de…
Susmak… Sessizliğe terk edilmiş, keder dolu bir tanık. Aslında bunca kötülüğe karşı sessizliğe gömmeden bağıra bağıra susmak lazımdı. Peki bu kadar çığlığı atan bir kelimeyi, neden bu kadar yanlış anladık…
SUSKUNLUĞUM Bir an, bir saat, bir dakika, bir saniye, bir salise… Anla işte sensiz böyle sayarım zamanı. Sanki saydıkça zamanı, sen bileceksin ve bana geleceksin… Ah! Benim sevgiye, aşka ve…
Titrek dişlerinin korkak gözlerine, Gece yarısı yanmış mum ışığı… Çığlıklarını köpeklere devretmiş çekirge, Karanlıklardan sıyrılarak gitmeliyim. Kahverengi yuvarlak tozlu masa, Altmış üçten kalma üstündeki dergi; Dolu bardağımı boşaltıp, çayı içmeden;…
Niye böyle olur ki…. Neden korkuyorum bu kadar…KAYBETMEKTEN… Düşün ki yanı başımdasın karşımdasın ne bileyim işte nerde olursan ol kalbimdesin… Ama ben korkak bir insanım. Bilmiyorum yanımda olunca huzur buluyorum…
Severim gecenin bağıran sessizliğini. Seni sana bırakır bu gürültülü sessizliğin içinde. Sabahın gürültü yalnızlığı yok olur gecede. Sonbaharın ortasında güneşin haykırışı kaybolur. Ağaçlardan düşen yaprakların hüznü yok olur. İnleyen ışık…
Bulgur bulgur olmuş, gökyüzünün suyu. Düştükçe yeryüzüne, acıtır mavinin derinliğini. Allah’ım bu nasıl bir imtihan, İçtikçe yakar boğazımızı, Kandan damlalar. Ağlayan analar, feryat eden babalar, Boş gözlerle bakan bebeler. Çocuğun…
Akıllara girmek gerekir, Şiiri Herkes anlamak istiyor… Önce temiz kalın, Tertemiz olmalı akıl, Kinden, hasetten ayrı…Ruhunuzu bırakın, Ritminde oyalanmadan kalbin. Bilip bilmeden kalbinizde Öldürmeyin insanları… Sonra elleriniz, Kan kokuyor; O…
Ben kadinim Ben doğuda rojinim, batida ayse. Ben cephede askerim kolunda zevce. Ben kadinim kaburgandan aşikâr. Ben anayim,gonlunun sicaklikliginda kavrulan. Ben kadinim. Ben yogurururum gelecegin hamurunu. Ben karar kilarim mayasini…
Ah! Toprağı susuz kalmış memleketim. Ne olacak senin bu çatlamış bedenin? Ah! Her ağrı da daha da kıvranan toprağım. Hangi bedel olacak senin ağrı kesicin? Ah! Benim her acı da…
Boş sokaklardan daha da ıssızdı bu aksam yüreğim. Ruhumdaki sancı gitgide daha da artıyordu. Daha da çok ağrıyordu, hislerim. Bir bir dökülüyordu, umutlarım. Bedenim ağırlaşıyordu, zaman geçtikçe. Gözlerimin…