Yazar: Pınar Aydın

(*)”Birini çok sevmek gibiyim” öyle alelâde, öyle yarım yamalak. Ne gidebiliyorum ne kalmak konusunda bir uyumum var.Bugün Tanrı kucaklıyor öksüz kızını. Iç çekişlerim ümitli. Kulaklarımda

Lokantanın kapısını kendime doğru sertçe çekiyorum. Kapıdan dışarı adımımı atar atmaz beni hoyrat bir yel karşılıyor. O güneşli hava yerini kıştan kalma bir soğuğa teslim

– “…savaşmak gerekiyor!” – “…çok sevmekle olmuyor bu işler” – “…söyle sevmen için senin gibi mi olmalıyım” – “…insan birine bir kere geç kalır” –