Kategori: KÜNYE EDEBİYAT E DERGİ

yollar, izler, hep seni gizler, belki de izler, ömür bu ya, baharlarda çiçek , kışlarda baharat, ve sana giden tüm yollar, bahar bahçe, begonvil, salkım salkım, üzüm, o üzümlerden üzüm…

az az yaşıyorsun içimde kahvaltım gibisin az simit az peynir çokça demli çay Ve bir var’mışlar unutuyorum yavaş yavaş seni azalttım tütünü çoğalttım bugün güne yokluğun diyeti ile başladım azımı…

mavisini kaybetmiş bir göğüm, açılıp kapanmaz, bir kapıyım, iki elimi , açmaktan vazgeçmiş, incir ağacıyım, ne rahmet beklerim, ne rahmet beni bekler, ne kilitli, ne şifreli , artık ben, mavisi…

bütün istasyonlar tek tek zamanın yorganından düşmeden geçildi sektirmeden adalet bağırdı heyy burdayım eski bir valizden düştüm beni de alın beni de kimse duymadı nezaket hanım el etti buradayım canım…

orman kollarını çocuk gibi açmış nefesimi kucak kucak sarmış görüşe çıkmış gibi bacaklarım üç yaşında hoplaya zıplaya ormanın yolunu deviriyor kuşlar şakıyor köpekler havlıyor gün doğumu aldırış etmeden gözümü açıyor…

kazananı olmayan bir savaştı bizimkisi bina aynı kapı pencere baca aynı biz başka başka sokakların çocuğu başka saksıların çiçeği sen lüks gübrelerle vitaminlerle beslenirken ben annemin bitmiş yağ tenekelerinde ıspanak…

sevdim, güler gibi, oynar gibi, tapar gibi, çocuklar gibi, sevdim, çocuktum, anlayamadım, zaman, fırtınasını eline aldı, savurdu, yerden yere , süpürdü, sokak , kapı, yaş’landı, yüreğin bulutu, ve büyüdüm, sevmek…

bugün bana ilk defa güneşin turuncu şalını giydirdiler o turuncu şalın üzerinde mahpus titreyen ürkek adımlarım yürüdü ıslanmış tütünün boynu bükük dumanları yol aldı varamadığım diyarlara öpemediğim gamzelere siyah oklardan…