İçim bir alevin karanlığa boğulmuş geceyi gündüze çevirmesi kadar ıssız ve bucaksız,
Ey sevgili bilmez misin sen olmadan Yaşamak dediğin ruhu çekilmiş bir beden den farksız,
Sorsalar dilim dönmez kelimelerim başlarını hasretin tuttuğu satırlarda savunmasız ,
Mevsimler sonra kavuşmak temmenisiyle gitti ayrılık rüzgarları bir küçük veda olmadan sessiz ve sedasız.
Dönüp dönüp aynı noktada buluşuyor bütün beklentiler vurulup düşmüş öylece kalakalmış ,
Sanar ki insan bir tek onun bahçesinde fırtınalar kopmuş yerle yeksan olup dağılmış,
Bilmez ki her yüz üstünde taşıdığı içi sızı dolu ihanetler sebebi ile ağırlaşmış ,
Bütün herkes sonun iyi biteceğine inandığı bir çile yoluna bir hiç için katlamış .
Reklamlar