Ölmenin tarifi
ancak bu kadar güzel edilebilirdi
hayatını cehenneme çeviren gidişler ve bitişler
şiirin en güzel mısrası oluverebilirdi.
puronun dumanı tütmeyecekti
prangalar artık eskimeyecekti
yüzündeki çizgiler tebessümden değil
zindan karanlığa geri dönüşten
bir anda beliriverecekti
göz torbaları ağlamaktan değil
torağın altında kalmaktan şişecekti
ve
yıllar sonra gecesi gündüze dönmüşken
artık mevsim bile değişmeyecekti
bir yaprak dahi dalından düşmeyecekti
mevsim hep güz
yürek hep mart ayı gibi
kazmayı küreği yaktırıverecekti
sonra dünyaya bahar gelecekti
oysa onun dünyasında
bahar sadece son olduğu vakitte güzeldi
o yüzden hıdırellezi de bilemezdi
ateşin üzerinden atlamayı es geçeçekti
çünkü zaten o bir ömür o ateşle yanmayı tercih etmişti.
Reklamlar