Düştü geceme kor ateşin

Nefes alsam ciğerim sönüyor

Tutsam zırıl zırıl zonkluyor

Versem boşluğun çığlık çığlığa bağırıyor

Düştü geceme kor ateşin

Anılar birbiri ardına dillenmiş

Ağıt yakıyor

Her biri başka yakıyor

Özlemin azı çoğu yok

Ağırdır

Bazen bir ekmeğe sürülür

Sevdiğin çikolata gibi

Bazen çayın buharında

Bazen ilmek ilmek bir kazağın kırmızısında

Özlem bağırır çağırır

Nerdesin diye

Kollarım düşer iki yana

Saramam

Saçlarından sabahı öpemem

K/öpük K/öpük kahveyle içerim

Yalnızlığımı

Köpüğünden öptüğüm

Özledim …

Fırtınanın sarıldığı gibi

Yağmurun hayat verdiği gibi

Dolu dolu

Özledim….

Anlıyor musun

ÖZLEDİM…

Sibel Karagöz