Loading

Tuğba KAN

Sizin hayattan ve
İnsanlıktan beklentiniz nedir peki? Hiç düşündünüz mü ? Bu iki soruyu yönlendirerek başlamak istedim yazıma,
Öncelikle hayatı baz alacak olursak ;
Yaşamın her evresinde buluyor insan kendini güzellikleriyle ,acısı-tatlısıyla geniş bir yelpazeye sahip .Biz büyüdükçe beklentilerimizde büyüyor elbette, çember daha da genişliyor,derinleşiyor .
Çünkü bir şeyle sınırlandırılamaz ki insan ufku,
hudutlarını sen belirlersin kendine kattıklarınla …
Herkes,kendi hayatının mimarıdır sonuçta öyle değil mi? Elimizle şekil alır yaşamlarımız,bazen kader nezdinde şekillenir hayatlarımız …
Evren ruhların çığlıklarının,beklentilerinin yoğunlaştığı bir basamak,zamanla kabuk bağlayıp olgunlaşarak daha da iyileştirerek beklentileri karşılayan.
Bazen bu süreçte de ise beklentilerimiz değişken bir hal alır.Umut ve inanç var oldukça yeni bir yol çiziyoruz kendimize, karar kılarak istikrarlı bir şekilde…
Benliğimize ve hayallere doğru yol alıyoruz soyut bir halden somut bir hale dönüştürmek için,
Pes ettiğimizde oluyor illaki,vazgeçtiklerimizde …
öyle bir girdap ki hayat , oluşturduğu boşluğa doğru çekiyor seni,
Halka halka dönenceler film şeridi gibi geçerken gözlerinden perde perde, ayakların boşlukta çırpınıyor .
Korkuların büyüyor yok olmaya yüz tutuyorsun ,bedeninin direnci yavaş yavas azalıyor, umutlar sekiyor uzaklaşıyor ,dünya ,hayat o kadar tutkuyla büyüyor ki gözbebeklerinde ,ölüme (umutsuzluğa ) yaklaştıkça da daha da yakınlaştıkca…
Hani hayattan hiç beklentin kalmadığını sandığında yaşamak için çırpınan canhıraş bir beden hatırla …
Kendini kaybettiğinde tüm her şeyi öldürürsün ,bıraktığında ,pes ettiğinde …
İnsanın hayattan genel beklentisi sağlık, mutluluk ,huzur vs …
Hayatta beklentine tek cevap yine kendinde
Benliğinliğinle hareket ettiğinde , kalbinle yürüdüğünde , emek ve çabayla olan her şey beklentini karşılar elbette …
Benim insanlıktan beklentim ise ;
Ruhun teması merhamet olurdu herhalde insanlara, hayvanlara doğaya karşı …
Savaşın olmadığı ,canların yanmadığı ,kadınların katledilmediği bir insanlık
Aynı gökkubbe altında huzurca ,kardeşçe yaşamak çocukların sokaklara taşan mutlulukları hissetmek,şen seslerini duymak.
Maviye dokunmak yüreklerde umut olmak çok şey katabilmek insanlık adına …

Sığ bir omuz , bir şiir ve türkü olurdu vatanın bağrında ….
Yüreğimin sancağıyla yol aldığım.

Reklamlar

Bir Cevap Yazın

%d blogcu bunu beğendi: