Loading

Sessiz anlarda kayboluyorum, sensizlikte öldüğümü sanıyorum. Meğer ben sensiz daha güzel yaşıyormuşum bunu sen gittikten sonra anlıyorum. Dayanılmaz sancılara daha fazla dayanmıyor kalbim, aklım senden kaçmak istiyor, bedenim sana avaz avaz çığlıklar savuruyor. Sahi neden, severken kırdın da gittin, değer verirken beni paramparça ettin de gittin, saçlarımı seviyorken onların katili oldun. Birlikte kurduğumuz hayalleri nasıl da bir bir yıktın. Umutlarım vardı seninle büyüttüğüm, gelecekte aynı evde, aynı koltukta oturma hayallerim vardı. Şimdi birimiz hayatına devam ediyor, birimiz ise toprak altında. Sebebi neydi, nedendi gibi sorular sormak artık ölü biri için çok geç bir zamandı. Şimdi sana mutluluklar dilemek isterken feryat ve figan savuruyorum, bedenimdeki yaralar toprağın dokunuşlarıyla yanıyor ve aralarına doluyordu. Senin açtığın yaraları şimdi toprak kapatıyor.
Sen hayatına devam ederken, başka kadınların hayatları son buluyor. Ne acı, ne keder bu yok olmuş bir insanlığın imgesiydi.
Kaderi değil, yok oluşu yaşıyorum, umuyorum sende bir gün yaktığın evler gibi yanarsın.
Reklamlar

By Edanur Kalkan

Doğma büyüme Ankara'da yaşıyor ve yazarlık dalında ilerliyorum. Mavi Sessizlik, Sıfırdan Başlamak ve Ölü postacı adında eserlerim var ve dahası da yolda geliyor. Yazarlık dışında Muhasebe departmanında çalışıyorum. Hobilerim ise okumak, yazmak, müzik dinlemek ve spor yapmak.

Bir Cevap Yazın

%d blogcu bunu beğendi: