“Oy oy seni Yaratan’a kurban olurum” deriz çok sevdiğimiz birine içimiz kaynayınca.
Genellikle çocuklar için kullandığımız, içeriğinin ağırlığını hissetmediğimiz bir deyimdir kurban olmak. Sevdiklerimiz için kendi isteklerimizi kurban etmektir. Fedakarlık değildir bu, insan sevdiği zaman sevdiğini mutlu görmek, mutlu etmek için çabalar. Yüzünden ziyade gözünün içinin güldüğünü görmek için uğraşır. Kendi keyfini, kendi vaktini kurban eder.
Ölmeden önce ölmek vardır Tasavvuf Edebiyatında. Kişi canından, malından, sevdiklerinden ayrılmayı bilmelidir. Bilmeyenler için Allah farklı farklı imtihanlarla öğretir.
Hayattaki tüm imtihanlarımız dünyaya ve dünyanın güzelliklerine sıkı sıkı sarılmamızdan. Hırsımızı, aç gözlülüğümüzü kurban ettiğimizde şükrü öğreneceğiz.
Kurban Bayramı temsildir aslında. Hiçbir can kolay kolay vaz geçemez canından, malından, sevdiklerinden. “Kesret” dediğimiz ve bizi Allah’tan uzaklaştıran her şeyi kurban etmemizdir amaç. Kurbanı anlamak, hakkını verebilmek, şükrü öğrenmek duasıyla…
İçimizdeki kötü huyları kurban etmek duasıyla…Kurban Bayramımız mübarek olsun.
