Hangi duygunun müdavimi isem hangi durumda kendimden de ansızın firar edebildiğim.Renklerin dolduruşa getirdiği bir gözaltı elbet istilasında gök kuşağının söküklerimle hemhal sokulduğum dibine sevgi denen mertebenin de her zerresine haiz iken.Racon kesen duygular olmaz mı hiç?Bazen sıradan bir öfke en çok da müzmin hüzün.Çabaladığım kadar çapaladığım toprak ve işte uykuya dalan sevginin engin gücü.Bir gülücüğe tav olur mu sahi insan?Bir renkse azadesi bir rakımsa kavuşmayı dilediği en üst mertebe.Yakamozların da çığlığı ve imbat rüzgârında saklanmış uçuşan polenler uçuşan gülücükler ve umudun ihbarı.Sıcakların bastırdığı nemin insan ruhunu yaşlandırdığı en çok da hüznün müdavimi bir kuram iken özleme yenik de düştü mü insan.Havsaladan taşan düşüncüler yürekse müptela duygulara ve işte başat iklim kelamı yitik derviş erdi mi de muradına?Varsıl ikametler saklı ruhun duraklarında:Ama bedensiz.Ama sessiz sedasız.Elbet beklentisiz.Uğurladığımız eski gün uğruna gözyaşı döktüğümüz mazi ve sıfatlarla hemhal insan iklimi.Sancılı göğün sanrılı yerkürenin de istikbali ve ciddi manada insan yaşadığını bilir ve dile getirmezse nasıl da soyutlanır ruhundan ve ufkundan göçen bir hayale de sıradan dememeli hani ve sıra dışı hüznün göçük altında kaldığında da belli de olmamakta o enkazın altından sağ çıkılıp çıkılmayacağı.Aşk ve de: nasıl da aşikâr.Şairse âşık olmuşsa celladına.Biçtiğim hüzün içtiğim binlerce cümle ve şiir.Kalemin ruhsatı da bende tapusu da ve işte tayin edildi mi ilham en ulaşılmaza da vardı mı.Gölgemle yaşayıp gidiyorum hani.En çok da gökte saklı mucizeleri diliyorum Rabbimden ve müridi olduğum sevginin ve iman gücünün de ışığında bilfiil tanıklık etmekteyim ansızın hâsıl ola mucizelere.Tesadüf bildiğim her şey meğerse bir aldatmaymış.Tevafuk eseri ömrün ve hâsıl olan nice imkansızın imkan dahilinde kılması Rabbinse aşkın çatısına konan yavru bir kuş gibi nasıl da huzur ve mutluluk vermekte insana ki…O yavru kuş asla kolay gelmedi bu dünyaya ve kırdı içinde saklandığı yumurtasını ve işte kâinat sevgiyi ve hayatı bahşetti bir tevafuk bir mucize bir rahmet ve anne kuşun çabası ve sevgisi ile ilhamın eşiğinde doğdu gün ve o yavru kuş aslında kâinatın ilhamı ve işte bizlerin de şahit olduğu bir yaşam mucizesi.Sözcükler sevdalı.Kalemse bir semazen.Bazen kalburüstü iken duygularım.Bazense sıradan addedilen.Belki de sıramı savmak adına yazıyorum hatta yaşıyorum diğer yandan çekincelerim bana rest çekiyor ve en imkânsızı diliyorum ta yürekten ta içten içe kavuşulası nice imkânsızı altın tepside sunuyor bana evren.Altınım ben de:Kimine göre değersiz ve sıradan.Değer görmediğim kadar yaş ve yas aldıkça değer kaybettiğime de kanaat etmişken kimi insan.Altın yüreğim altın saçlarım.Biliyorum da her insanda atıl bir şeylerin saklı olduğunu en çok da atıl bir yürek ve sevgi.Çoğalmayı seviyorum her azaldığımda niyet ediyorum.Rızkımı veren Allah ve hamt ediyorum.Bir lokma ekmeği bölüşmek gibisi var mı hani?Ne lüksü diliyorum ne de ihtişamlı sofralar ve hayatlar umurumda:Bir lokma aşım kaygısız başım.Bir meczup gibi gölgemle sırdaş.Bir derviş gibi fikri zikrine eş.Eşleştiğim duygular yüksekten attığım da değil asla.Aş erdiğim yarınlar saklı elbet kaderimde.Bir Mümin’in coğrafyası iken İlahi Aşk ve İlahi Sırdaşı…Sözcükler ekmekse ne güzel ne güzel.Kimine göre gereksiz bir işle iştigal olduğum hatta ötesinde yaşantımın sorgulandığı ve inancımın da yok sayıldığı oysaki kimse bilemez Rabbin katında neyin saklı olup olmadığını.Biliyorum da aciz bir kul olduğumu aslında herkes gibi.Herkes ise Kaf dağında bir rakımın bir servetin ve dünyanın malının mülkünün de peşine düşmüşken.Servetim aşk.Hazinem kalemim.Ve dimdik durduğum ve içinde yaşadığım o ulaşılmaz kale sayesinde kendimi koruduğum ve de korunup kollandığım.Her renk asılı ruhumda.Kararan göğe minnet ettiğim ve depoladığım gün ışığı.Sözcükler bazen kasvetliEn çok da yazdığımda duyduğum huzur elbet İlahi Huzurun eşliğinde yaşamıma konan noktalar bazen devasa bir ayraç en çok da hayattan soyutlandığım kadar sevgimle büyüdüğüm büyüttüğüm bir inancın da semeresini gördüğüm:Elbet günüme elbet sahibi olduğum her şeye her duyguya şükrettiğim.Bazen anlaşılmaz addedilen çabam mücadelem bense ayaktayım bir başıma olsam bile kendimi kimsesiz asla hissetmiyorum ve kimsesizliğimi sonlandıran yüce Rabbime dönük yüzümle önüme sadece önüme baktığım kadar da umuda ve aşka aktığım…Bir yenilgi ya da yanılgı.Destursuz gün mü olur?Duygular rahvan.Sözcüklerse sıcak bir yorgan.Sönen ateşe değil büyüyen yangına tav olduğum.Ve yaşadığım kadar da yaşatmayı dilediğim hayallerim ve umudum.Duyguların cazibesine yenik düştüm mü ki hele ve işte sözcüklerin tefrişi ile sözün uçtuğu yazının kaldığı.Yaza yaza yazı getirdiğim ve sıcakta eriye noktalama işaretlerinden kendime yeni bir dünya daha inşa ettiğim.Ne de olsa benim adım umut.Benim için önem arz eden onuru ile yaşamak…