Gökyüzüne baktım.
Güneş tepe de…
Umut mümkün…
Hayat bütünüyle;
Gelen giden zaman…
Ömründen kalemler,
Kalbi olan mektuplar,
Ve sen geldin aklıma.
Yüreğime gelsen;
Bir köşede sessiz yer edinsen,
Görülmesen duyulmasan, dile gelmesen,
Özünden tanısam simanı.
Uzağa çalmadan ellerin,
Ellerinden görsem yaşını,
Yılların, yolların yorgunluğu bitap düşse,
Satır aralarında bulsam dizelerini,
Haykırmadan ağlamadan,
Mevsimler değişir mi?
Yıllara bürünür sema.
Yıldızlara yaklaşmadan dokunabilir mi?
Gökyüzüne baktım.
Güneş tepe de…
Biraz bulutlar da var.
Yağmura haberci.
Kuşlar var çokça.
Yüreğinden türküler söylüyorlar.
Sesini duyuyorum.
Şiirlerinden ezgiler var.
Ben de içimden söylüyorum.
Kabalık etmeden sokaklarında geziyorum.
Nahiflik kurtarıyor sinemi.
Dikkat ediyorum.
Kentlerin böylesine alışamıyorum.
Umut mümkün.
Mavisi yeşili bol yine bir gün.
Kalbi olan mektupların,
Maviyi arayan şiirlerin,
Kaleminden hikayelerin,
Sarı bir okyanus sesin,
Şimdi bir karede sözlerin,
Üzerindeki yol yorgunluğun,
Böyle geçti gün.
Böyle geçti saatlerin.
Gökyüzüne baktım.
Güneş tepe de…
Umut mümkün.
Fatmanur Nartekin C☆