Yine seni andım dün gece.
Yalnızlığımı demleyip içtim saatlerce.
Şeker yerine gözlerini attım içine.
Her yudumda içim parçalandı.
Sen sen diye inledi dilim.
Kim bilir şimdi hangi yürekte.
Sevda denizine yelken açtın.
Ve ben yitik bir sevdanın yolcusuyum.
Gözlerinin zifiri karanlığına iltica ettim.
Hilal kaşlarının karasına mülteciyim.
Hasretinle kahrolurken her gece.
Bu kaçıncı gidiş yüreğimi yaralayan.
Beni dipsiz kuyulara atan.
Bu kaçıncı hüzün gözyaşımı akıtan.
Beni keder yükü altında bırakan.
Bu kaçıncı matemli hicran.
Fırat nehri gibi coşup duran.
Bu kaçıncı rüzgar fırtınalar koparan.
Beni senden seni benden savuran.
Bu kaçıncı yolculuk sonu gelmeyen.
Ben bilinmez diyarlara sürükleyen.
Beheycano can!
Ardında yıkık dökük yaralı bir sevda bıraktın.
Öyle çaresizim, öyle kimsesizim ki.
Senden sonra boynu bükük kaldı umutlarım.
Gözyaşlarına boğuldu senli mısralarım.
Diz çöktü, yıkıldı sensiz gönül dağlarım.
Tutuştu yüreğim alev alev yanarım.
Şimdi yalnızlığın başkenti oldu yüreğim.
Bünyamin BOZKURT