Karanlık bir odaya kendimi hapsettim, ki normalde karanlıktan korkarım. Az önce ardı ardına aldığım haberlerin, elimden gelse kendimi toprağa gömeceğim ağırlığıyla kendimi kaldırmaya çalışıyorum. Kim bilir, belki de kalkmam için gömülmem gerekiyordur.
Erkeklerin aldatmak için pusuda beklediği, hemcinslerimin de erkeklere bu konuda muavin olduğu biriyim. Hatta yaşadığı bilmem kaç birlikteliğinin istisnasız her döneminde ihanete uğrayan tek aptal olabilirim.
Bir sevgilim var, beni sevdiğine inanıyorum. Ama ben seviyor muyum, bilmiyorum. Gerçekten aşık mıyım, yoksa bir sevgi açlığı mı yaşıyorum, emin değilim.
Şimdi ise, aptallığıma bürünmüş bardağa son damlasını koyan ve beni zehirli bir yılan kadar tehlikeli yapan o olaya doğru gidiyorum. Kalbim, artık sonsuza kadar, aklıma itaat edecek. Fakat herkes, beni, salak bir prensesten farksız bilecek.