BEN ŞAİRİM ÖLME
kan
bir insan kanı ise kanımıza karışır şiirle
kanayıp duran bir yaradan akarak
bak anlatıyorum
Cansever’in adını yılda iki kez duyarsın
birincisi sabah erkenden
hızla açılan bir kapıdan süzülen gölge gibi “yerçekimli karanfil”
ikincisi aynı günün akşamında
“Edip Cansever’in ikinci yenideki yeri…” falan fıstık konuşurlar
Zarifoğlu’nu ise her gün anarlar
eğer haziran başıysa
ve güneş geç batıyorsa
ama ağza alınmaz kanserli bir saç teli
çıkaran şairler mısralarından
kanser şair mısraları
mısraları şairin kanser
her kanser şairdir mısraları
her mısra kanserdir şaire
en güzel mısraıdır şairin kanser.
A. Cahit Zarifoğlu