Karanlık bir kuyudayım…
Çıkamıyorum aydınlığa,
Hasretim mavi göğe
Kaldım yerin en tenha dibinde.
Kasvet sarmış dört bir yanımı,
Haykırıyorum duyulmayan çığlıklarla…
Yalnızlığın bile nefes almadığı,
Karanlık kuyuda yok oluyorum.
Geçmiyor acımasız zaman…
Kalbim sessiz bekleyişlerde,
Var mıdır bir umut ışığı…
Çıkar mıyım bu kuyudan?
Reklamlar