asiydim tüm’ce anlamınıza
lehçenize , devrilmiş cümlenize
arsız kediler ciğeriyle kuyruk sallar
utanmaz çocuklar
mahcubiyeti duvara asar
diliniz dökülür
göğüm gürler
şimşekler çakar
içim içime sığmaz
bahar yağmuru dökerim
duvarın murcundan
göğün gri zembereğinden
asi geliyor yaşım başım
çoçuk gibi ortalık yerde
gök gürültülü yağıyorum
hem nalına hem mıhına…
Sibel Karagöz
