Huzurun öğleden sonrasında ,
Kalemime bulaştı biraz Sezen .
Raks ediyordu yağmurla.
Bağır çağırdı damlaları,
Bağır çağır ‘ Benim yerime de sev , bekletme hayatı’ diyordu.
Öğleden sonranın huzuruna
Tazeleri giyinenler eşlik ediyor.
Gebe kalınan hayatlar şahlanıyor.
Sezen söylüyor , umut vücut buluyor.
Ağırlaşınca öğleden sonranın etekleri
Saç uçlarına kelebekler konuyor çocukların .
Sokakta adım sesleri ,
Gözlerde hayata yetişmenin telaşesi,
Adımlarda ise bir gelin nazeninliği.
Şairin sesi geliyor kulaklara ;
‘ Hayat yaşamaya değer ‘ diyor.
Yaşıyorsan eğer buna değer.
Çocuk gülüşlerine gizlenen bir sır düşüveriyor avuçlarıma.
Ve Sezen son kez söylüyor
…Bekletme hayatı.