Huzurun öğleden sonrasında ,

Kalemime bulaştı biraz Sezen .

Raks ediyordu yağmurla.

Bağır çağırdı damlaları,

Bağır çağır ‘ Benim yerime de sev , bekletme hayatı’ diyordu.

Öğleden sonranın huzuruna

Tazeleri giyinenler eşlik ediyor.

Gebe kalınan hayatlar şahlanıyor.

Sezen söylüyor , umut vücut buluyor.

Ağırlaşınca öğleden sonranın etekleri

Saç uçlarına kelebekler konuyor çocukların .

Sokakta adım sesleri ,

Gözlerde hayata yetişmenin telaşesi,

Adımlarda ise bir gelin nazeninliği.

Şairin sesi geliyor kulaklara ;

‘ Hayat yaşamaya değer ‘ diyor.

Yaşıyorsan eğer buna değer.

Çocuk gülüşlerine gizlenen bir sır düşüveriyor avuçlarıma.

Ve Sezen son kez söylüyor

…Bekletme hayatı.