Ölümler kovaladı hep
Ya kapıdan ya bacadan
Ya da çatlamış duvarlardan
Gözetlerdi hep
Bir cellat gibiydi
Hiç bitmeyen nefesiyle
Kapanmayan gözleriyle
Gecenin karanlığı gibi
Sessizdi
Bir o kadar ürkütücü
Öyle derdi yaşamışlar
Lakin sessiz oluşu gerçekti
Ama ürkütücü mü yoksa rahatlatıcı mı bilmiyorum
Sadece sessiz nefeslerini görüyordum
Kalabalıklar bir bir ona katılıyordu
Haberi olan da olmayan da
Gidiyordu onunla
Sessizdi ölümler
Çığlık çığlığaydı doğumlar
Ölüm kovalıyordu bu çığlıkları
Hiç dinmeyen bir arzu ile
Sessizdi ölümler
Ama nefesleri çok sesli …
Evet ölüm vardı
Ve ölmek güzeldi
Olmasaydı güzelliği
Göçmezdi peygamber
Bir kutlu yolculuktu demek ki
Kovalamaz , gözetlemezdi yoksa
Çok sesliydi ölümler
Çünkü güzelliklere gebe idi
Tadacaktı her canlı
Çok sesli bir ölümü …