Anneler kasıklarında

Ölümü ve yaşamı;

Dokuz ay on gün Korkuyla

taşırlar.

Onlar bilirler

En çok onlar bilirler.

Ölümün her şeyden

Daha gerçek olduğunu.

Yaşamın değeri

Bir kese su,

Kucak dolusu kan

Acılardan sıyrılmış inançtır.

Çocuk Ölümle,

Yaşıt doğar.

Ölüm onun kardeşidir.

Kaldığında kendiyle baş başa

Korkar, bilmeden

neyden korktuğunu.

Rahmindeyken almıştır Annesinden

Bu gizli,örtük korkuyu.

Sarılır, gider gider Annesine.

Korku saklanıverir, Annesi ardında.

Annesi Tanrısı olur çocuğun.

Ölümse tanrısını karıştırmaz.

İçtiği soluk kadar büyür

Uzar, çalışır ve yer çocuk.

Verdiği soluk kadar küçülür

Kısalır, güçten düşer ve ölür anne.

Çocuk, Tanrısının

Görür öldüğünü.

Ölümü doğuran nasıl ölür?

Yaşamaktır vadettiği ona

Oysa ömrü boyunca.

Yaşamak ölümün bilinciyle,

Yaşasın diye ölümü seçerek.

Kendi ölümüyle ölmüştür Annesi.

Elleriyle yaşamıştı

Gözleriyle görmüştü

Onu kendi yatağında doğurup

Yine kendi yatağında ölmüştü.

Elleriyle toprağı ekmiş

Yine onlarla can vermişti.

Yaşamak anneyle yaşıttı

Ölümde yaşamla.

Çocuk aynaya bakar gibi

Bakmamıştı ölüme Hiç.

Ölmüştü Annesi şimdi

Onun ardında gizlediği korku

Yaşıyordu kafasında.

Ölüm onun kafasında yaşıyordu.

Ama o yaşamıyordu

Kendi ölümünü.

Ölüm yaşanır mıydı?

Yaşarken ölenler, ölünce yaşamalıydı.

00.