Bunca insan gördüm körelmişti gözleri ,
Lakin terk edemediler ihtiras denen veremli düşünceyi,
Ne bir vefa ne bir manna bekledim geçmişin mısralarından ,
Anlatamıyorum , lakin sustukça kaybediyorum.
Adım adım yaklaşıyorum yalnızlık sokağına,
Dirhem dirhem yok ediyorum kinnimi, nefretimi göz bebeklerimin ardında ,
Kelimelerime gizliyor,sayfalarda anlatıyorum hakikati aslında ,
Bazen göremez oluyor insan gerçeği nefisin perdeledigi hulyaların arka tarafında.
Reklamlar