özlem omuzlarımda ağrı

mevsimler döner

seneler elden ele verir

emekler adımlara

adımlar tıp tıp damlaya

çay’lar deniz’lere döner de

soluğumu yaş’landırır

duvarlarım nemlenir

güz olurda nem’in dem olur

dem’in buz olur

ağrım dağımın tepesine kar olur

kar’lar yuvalana yuvarlana

eteğimi sere serpe taçlandırır

ağrım büyür büyür

ben

kitaplar arası yastıklar altı

sığmaz taşarım

eteklerim alev alev yandım,

yandım yandım da

mum’um ferim de titredi

dilim harfinin sesine sustu

özlem bedenimde kör kurşundu

konumsuz yüreğimi vurdu

öldüm sanrılar arası

hudutlar sılası

ayrılıklar kar oldu yaktı

ömrümün filizini

nem’in dem’ini

günün gecesini

öldüm

ayrıdan gayrıdan

öldüm…

Sibel Karagöz