özlem omuzlarımda ağrı
mevsimler döner
seneler elden ele verir
emekler adımlara
adımlar tıp tıp damlaya
çay’lar deniz’lere döner de
soluğumu yaş’landırır
duvarlarım nemlenir
güz olurda nem’in dem olur
dem’in buz olur
ağrım dağımın tepesine kar olur
kar’lar yuvalana yuvarlana
eteğimi sere serpe taçlandırır
ağrım büyür büyür
ben
kitaplar arası yastıklar altı
sığmaz taşarım
eteklerim alev alev yandım,
yandım yandım da
mum’um ferim de titredi
dilim harfinin sesine sustu
özlem bedenimde kör kurşundu
konumsuz yüreğimi vurdu
öldüm sanrılar arası
hudutlar sılası
ayrılıklar kar oldu yaktı
ömrümün filizini
nem’in dem’ini
günün gecesini
öldüm
ayrıdan gayrıdan
öldüm…
Sibel Karagöz
