bayram gelir evlere

poşet poşet

gülüşün sesi çınlar

düşün hayal merdiveni yürür

uzaklar yakın olur

yakınlar uzak

dudaklar çatlaklarından

konuşur da

söz meclisi selama durur

bilinç altında harflerin

gösterisi başlar

hep bir cümle de tekrar

eder replikleri

“sevseydi eşiğimde

kedi ayakları dolanırdı”

sanki alkışı poşette unutmuşlar da

alkış yerine tıpır tıpır

harfler ağlar

sözler burun çeker

cümleler devrilir

söylenmemiş sözler

kuş olurda

kanat kanat yüreğimi çırpar

bayram gelir

benim poşetlerimden

kimsesizlik

unutulmuşluk

hüzün çıkar

som bir yalnızlığın

elinden tutarak

allı yeşilli bayramlığını

üzerine çeker

bayram gelir

hep bir eksik

Sibel Karagöz