bayram gelir evlere
poşet poşet
gülüşün sesi çınlar
düşün hayal merdiveni yürür
uzaklar yakın olur
yakınlar uzak
dudaklar çatlaklarından
konuşur da
söz meclisi selama durur
bilinç altında harflerin
gösterisi başlar
hep bir cümle de tekrar
eder replikleri
“sevseydi eşiğimde
kedi ayakları dolanırdı”
sanki alkışı poşette unutmuşlar da
alkış yerine tıpır tıpır
harfler ağlar
sözler burun çeker
cümleler devrilir
söylenmemiş sözler
kuş olurda
kanat kanat yüreğimi çırpar
bayram gelir
benim poşetlerimden
kimsesizlik
unutulmuşluk
hüzün çıkar
som bir yalnızlığın
elinden tutarak
allı yeşilli bayramlığını
üzerine çeker
bayram gelir
hep bir eksik
Sibel Karagöz
