hiç büyümeyen çocuktur
inanışlarım
elim sendedir düşsel
kanışlarım
elma şekerleridir
çocuksu ellerimde
düşlerim
bir bir
eklenir düşsel yalanlar
yaralaya yaralaya
bir inanış
bir kanış
acılardan yorgun
bir uyku hali
sarar
dört bir yanımı
belki uykudur
ilaç
belki umut’tur
uykuya kaçış
belki acılarında
uykusu gelmiştir
ağrılı sancılı
uyuturum acıları
düşlere yol alırım
uykumun içinde
uykulara dalarak
iç sesim de yol alır
umut der
umut
çetrefilli bir yoldur
sen
bunu unut der
unut
uykularımdan fırlar
acılarımdan önce uyanırım
kulağımdaki sesin yankısı
susmaz
“unut”
bağıra bağıra
dilimde ise pelesenk
“umut”
acılarım
palazlana palazlana
içimin uçurumlarından
yuvarlanır
sen bunu
unut
unut
diye diye
ben
bir uyur
bir uyanır
uçurumlarından
düşerim
Sibel Karagöz
Reklamlar