Ellerimizi kaldıralım gökyüzüne,
Bakalım yıldızlara, güneşe.
İnsan olan kırdırır mı kardeşi kardeşe,
Sevgiyi, mutluluğu doldur yüreğine.
Yalnızlıklar, acılar, saklanıyor gecede,
Martılar uçuyor özgürce denizin üstünde.
Vurmayın uçurtmayı, ağlatmayın çocukları,
Birlikte saralım gönlümüzde ki yaraları.
Bitmeyecek mi? içimizde ki nefret ve kin,
Bu anlamsız kavgalar neden ve niçin.?
Gökyüzünden yağmur yerine yağıyor kan,
Boynu bükük ana gibi öksüz bir vatan.
Unutuldu sevgiler, aşklar, mutluluklar,
İnsanım diye geçinen milyonlar var.
Soygun, taciz, hırsızlık düzeni kurdular,
Ellerini açmışlar yaradana yalvarıyorlar.
Kırdılar ağaçları, yetim koydular çocukları,
Baharı görmeden toprağa koydular canları.
Ekmeğin arasına kanı katık yaptılar,
Utanmadan dindarız diyor arsız yobazlar.
Korku dolu gözlerle bakma gökyüzüne,
Baskılara inat özgürlüğü yaşat yüreğinde,
Karanlık çökmeden yeryüzünün üstüne,
Kalk ayağa sende yürü yıldızlara, güneşe.
Yitirme umutlarını, yok etme duygularını,
Sen, ben, hepimiz kuracağız aydınlık yarınları.
Korkutmasın seni yobazın, mollanın fetvaları,
Geleceğine hükmetme sin din simsarları.
Oku demiyor mu? yüce yaradan kitabında,
Kalemi, kitabı, defteri koy koynuna.
Yeter kula kulluk etme şu yalan dünyada,
Sabo der ki, yeni başladı bu kavga insanlık adına.
22.05.2018 Ankara. ABS.