İklimler…İklimler diyorum ve dikiyorum ince uçlu kaleminRüzgârında… Tembel ve asi/l varsayımlar türetiyorumDokunulmazlığında sevgiminMeali küf kokan değilMiski amber içerikli bir cennetin müdavimiSadakatlisi ölüm orucununEvet, lokmalar geçmiyor boğazımdanKördüğüm olmuş bir açlıktan çok başka bu:Bir aşka kanat açtığımYalnızlığın tayfası ve ahalisiGönül koyduğum iklimden ayrı gayrı… Üfüren bir lanetİçtimada kalemAşkın meşrebinde ve mezhebindeDevasa büyüklüğünde yalnızlığınIrkçı söylemlerden başımı aldığımKapıp da koyuverdiğim yüreğin gurmesiKâh hüzün kâh teselliTecelli etti edecek kaderMüsveddesi günün,AyracıVerilen hükmün gıyabındaSökün eden bir tanı bir tınıTininde mevsiminTitrimden de öte titreyen ellerim değilSesim hiç değilTeyakkuzdayımYarım adalarda saf tutan bir komando gibi. Ayrık otu addedildiğim toplumun münferit dilekçesiVe arz ediyorum hüznümüArşı alaya çıkan gününArz edip de talep bulmayanEş güdümlü bir bomba gibiİnfilak eden ansızınTecrit edildiğim münzevi kalabalığında göğünYeryüzünü topa tuttuğu kim bilir kaç öğünGeçiştirdiğim bir bardak suyla. Ruhuma da kefilim haniTayin edildiğim sürgün coğrafyalardaBaltalanan iç sesim ve hasretim ve özlemimBorcumu elbet ödeyeceğimEn çok kendimeKendimsiz bir yolculuk nasıl ki betimlemesi sessizliğin… Bir harp gibiBir de hamt ettiğim şafak gibiŞakağıma dayalı kalemin tayin ettiğiBir renkten diğerine konduğumDilemması karanlığınVarsa yoksa beyazın ve masumiyetin topa tutulduğuElbet hakkaniyet meclisi tayin etmedi henüz özgür ruhumu. Teselli babında bir kuşTemsili resmi semanınKayramda saklı o duruşGöğün tekmiliSessizliğin getirdiği tekbiriİçime çektiğim kadar huzurluyumKalem nasıl ki meşrebi Varlığımın kat çıktığıSemadan ayrı geçmeyen günüme duacıBir melodi gibiMelankoli yüklü rotamda yok da ayrı gayrıİnsan olmanın doğası ve sonucuVarsın kat izinde aşkınVeryansın etsin kimse yandaşım ya da düşmanımAşkın hakkını veren bir iklimBeşeri sevginin kopup da sona koştuğuBilinmezin ibresiRabbe sadık bir kul olmaktan da yok ötesiVarsa yoksa insan olmanın tek gayesi…