Beklemeyin.Hayat o kadar garip ki ve o kadar basit şeylerle bizleri elde edip oyalıyor ki, bir de bakıyoruz ömür bitmiş. Kendimize göstermediğimiz özeni bekleyip duruyoruz başkalarından, hem bizi hem beklenti içinde olduklarımızı yoruyoruz. Neden bunu yapıyoruz peki amacımız gayemiz nedir? Sevildiğimizi mi düşüneceğiz bu şekilde yoksa? Peki biz kendimizi olduğumuz gibi kabullenip seviyor muyuz? Kaç kez kendimize sorduk seviyor musun beni diye? Kaç kez sorduk ne ile mutlu olursun, benden istediğin ne diye? Kaç kez özendik acaba? Hiç! Değil mi, hiç sormadık kendimize. Hep birilerinden bekledik. Hep birilerinden istedik. Bugün bir değişiklik yapalım istiyorum. Aynanın karşısına geçip bakalım bize yansıyana gözleri bizimle gülüp bizimle ağlayana. Şefkat gösterelim ona özür dileyelim hep ötelediğimiz için. Sarıp sarmalayalım yaralarını ve şöyle kocaman bir “seni seviyorum” deyip makas alalım yanağından. Mutlu edelim onu gözleri gülsün bize. Ne kadar kıymetli ve ne kadar eşsiz olduğunu hissettirelim. Onun istediği gibi giyinelim bugün ve onun istediği yerleri gidip gezelim. İstediği yerde bir kahve ısmarlayalım ona şöyle en okkalısından. Akşam göreceğiz ki biz onu önemsersek mutlu olacak. Biz onu seversek etrafa sevgiyle ışık saçacak ve gülen yüzü hiç solmayacak. Ne duruyorsunuz hadi geçelim aynanın karşısına…💮
