Biz bu kentlerin çocukları değiliz belki ki
Sevgiye muhtaç acıların, kırılganlıkların
Ve bilinmeyen dünyaların çocuklarıyız belki …
Mutsuzluğun gölgesinde
Uçurumların görünmeyen diplerindeyiz
Ayağımızı ne zaman yere sapasağlam bassak
İçimizde hep bir sarsıntı
Ve kocaman bir boşluğun içindeyiz
Ne kentler bizi sığdırabildi
Ne de biz bu kentlere sığabildik
İşte diyorum sana
Biz bu kentlerin çocukları değiliz belki
…✍✍✍
Türkan ŞENGÜLER
Reklamlar