Bir uykuyu tarumar eden depremler bölüyor geceyi hançer gibi …
Derin bir uykunun etkisiyle saat 04.15 suları çığlık çığlığa bölünen uykular,ya da ne olduğunu anlamadan çöken binalar. Nasıl korkuyla sarsıldık. Sözün bittiği yer oysa… Kalemi kaç kez alıp bıraktım,yazmaya yeltendikçe yüreğim kanadı ,gözlerimden süzülen katrelere hakim olamadım .
Binlerce insanların enkaz altında kalması,düşüncesi dahi derinden sarsıyor . Maraş’ın Pazarcık ilçesinde meydana gelen 7.7 ve 7.6 olarak belirlendi.Depremin Maraş
Hatay,Adana ,GaziAntep , Adıyaman, Malatya , Diyarbakır , Şanlıurfa,Osmaniye’de büyük bir yıkım oldu …acının coğrafyası diyebiliriz Yüreklerimizin yandığı bir enkazdan ziyade can yığını….
. Korkunç bir tablo ekrandan gördüğüm buna yakından şahit olan ve bu durumu yaşayan binlerce vatandaşımız var.Umudun ,çaresizliğin tüm duyguların yaşandığı depremin soğuk yüzünü hissediyoruz.Artı kötü hava koşulları da arama kurtarma çalışmalarını zorlaştırıyor.
İnsanlar hummalı bir çalışma ve dayanışma içinde bu da insanlara güven ve umut arz ediyor.
Herkes seferber olmuş durumda …Depremin yaşandığı andan itibaren 56 saat geçti üzerinden umudun ,yarınların ,hayellerin tuz buz olduğu bu acı tablo yürekleri neşterledi.
Kimse yok mu ? Sorusuna enkazlardan gelen bir ses , bir nefes ,bir yaşam belirtisi ,bulgusu aranıyor.Mucizeler gerçekleşiyor bazen,bazen ise cansız bedenler çıkartılıyor.
En büyük çaresizlik bu, herkes sevdiklerine sağ bir şekilde ulaşmak için saatlerce soğuğa aldırmadan bekleyiş içerisindeler. Saatler geçtikçe bir yandandan umutlar da azalmakta .
Profesyonel ekipmanlar ve Mehmetçiğin de katılımıyla arama kurtarma çalışmaları sürüyor.
Kurtarılan her bir can umut veriyor diğer insanların kurtarılacağına… Yeniden deprem olacak hissi ile yaşamak da korkunç bir şey , ülkemiz deprem ülkesi , sağlıkli yapıların olması gerekiyor . Bilinçli bir toplum değiliz yetersiziz bu konuda,Gerçi onca il,ilçe,köy vs ,binlerce bina yerle yeksan olmuşken yetişmekte zor elbette,yine de tüm kurtarma ekipmanları canla başla çalışıyor.
Bildiniz can pazarı tabir- i caizse…Ümidi yüreğimize kalkan eyliyoruz dualarla,bu yara kolay kolay kabuk bağlamaz biliyorum.
Ayaz şimdi her yer ama yürekler yangın yeri …
Sözcükler üşüyor , üşüyen sözcüklerime umutlar giydiriyorum harf harf …
Bu can yığını nedir ? neden bu kadar sükutta bu şehir ? Duvarları yıkılmış ömrün ,sessiz , acı bir uğultu sarıyor etrafı., geçit yok şimdi zamandan, tüm kapılar açık oysa çıkamıyorsun ,nefes alamıyorsun?
Bu acının tarifi yok . Sadece birlik ve beraberlik ile üstesinden gelebiliriz öyle değil mi ?
Şimdi hangi enkaz yığınına seslenelim ;
Kimse var mı? Diye …
Hangisine ?
Ses ver Adana!
Ses ver Maraş !
Ses ver Hatay !
Ses ver Adıyaman!
Ses ver Gaziantep!
Ses ver Malatya !
Ses ver Kilis !
Ses ver Osmaniye !
Ses ver Diyarbakır !
Ses ver Şanlıurfa!
Ses ver güzel ülkem !
Ses ver ..!!!
Tuğba Kan