Bugün gecenin peşinde yolcu kan gördü.
Oluk oluk akan kan…
İnsanlığımızın kanı…
Ölmüş bir ceset gibi…
Hayali kabus sandı.
Yüzü yok konuşmaya.
Tek kelime edemeden geçip gitti.
Ne yapsa bilemedi.
Gideni geri getiremedi.
Siyah bir özgürlüğe yenildi insanlık.
Kıyamamak varken öldürmeye bilenmiş yaratık!
Nerede fatihler, nerede fetihler?
Nerede müslümanlık?
Nerede öksüz kalan iyilik?
İyi olmak, iyi düşünmek;
Bırakılmayacak nimet.
Hayali muştusunun geçerliliğini yitirmiş.
Ses vermiş siyah gözlere.
Ses; ölmüş gözler.
Yapmayın!
Vicdanı sokakta unutmayın!
Merhameti çöpe atmayın!
İnsanlığı elden çıkarmayın!
Kedi deyip geçmeyin!
Haykırışlarımızı hecelere hapsetmeyin!
Durun gitmeyin!
Çocukluğumuzu yetim bırakmayın!
Sevmelerimizi bir taş gibi denize atmayın!
Kalamadığımız yerlerden elinizi çekmeyin!
Yanlışlıkla dahi olsa harfleri kırmayın!
Geç oldu.
Geç kaldı insan.
Geç kaldı zaman.
Dokunan halılar vuslat oldu candan.
Nakışları yüreklere ilaç oldu.
Yalnızlığa aşinaydı gözler.
Fark yoktu.
Kelimeler yasaktı.
Yürekten gelen yüreğe varacaktı.
Gemiden son çıkan umut olacaktı.
Postahanelerde sıralar mütemadiyen dolu olacaktı.
Bekleseydi sabredebilseydi;
Mavi karlar yağacaktı kaşlarına.
Kış bahara duracaktı.
Mısralar hüsrana kapılmadan,
Gün kendi seyrinde akacaktı.
Gecenin peşinde yolcu kana uyandı.
İnsanlık kanadı.
Masumiyet ekilmedi, biçilmedi.
Durun gitmeyin!
Vedalar/ vedalarımız bizi yine kurtaramadı.
Fatmanur Nartekin C☆
