Onun adı ÖZGECAN ASLAN.
Daha masum,gencecik bir melekti!
Bileklerini kestiler,ellerini kopardılar
Duyulmayan çığlığıyla ateşte yaktılar.
Onun adı AYLİN SÖZER.
Acımasızca boğazından kesildi.
Üzerine çakmak gazı dökülerek ateşe verildi.
Duyulmayan sessiz çığlık kaldı geride.
Onun adı EMİNE BULUT.
Kızının gözü önünde boğazından kesildi.
“Anne ne olursun ölme!”diye kızın yakarış,
“Ölmek istemiyorum!”diyen son haykırışı,
Onun adı PINAR GÜLTEKİN.
Acı çektire çektire nefesiz bıraktılar.
Yetmedi varil içinde yaktılar.
Ve üzerine beton dökerek o gülüşü sakladılar.
Onun adı CEREN ÖZDEMİR.
Kalbine bıçak sapladılar.
Kanlar içinde kaldı her yer,
Ve 20 ‘sinde kendi sesinde boğdular.
Onun adı CEREN DAMAR .
Önce silahla ateş ettiler.
Durmadılar on yedi kez bıçakladılar.
Kendi sesinde haykırışa boğdular.
Onun adı MÜNEVVER KARABULUT.
Bıçak darbelerini defalarca sapladılar,
Testereyle paramparça ettiler,
Bir çöp konteynerinde hayatından ettiler.
Onun adı ZÜLEYHA KURT.
Ayrılmak istedi diye,
Tereddüt etmeden tüfekle öldürdüler.
Ve sessiz haykırışında boğdular.
Onun adı MELEK ASLAN.
Namus dediler,
Başından göğsünden vurdular.
Bu mudur erkeklik bu mu zihniyet?
Kalemim yazıyor durmadan,
Yüreği benimle yananlar.
Bu şiir bitmeyecek
Onların adı ÖLÜ UMUTLAR… Rojin Aktaş