Şimdiye kadar asla karşına geçip bırak bunları söylemeyi uzun uzun sohbetlerimiz, birbirimizi dinleyişlerimiz olmadı. Bağırsam duyardın, çağırsam koşardın. En çok sen titrerdin üzerime hissederdim. Sevdiğini, gurur duyduğunu dile getirmesen de gösterirdin. Yeri geldi kızdım, kızdın. Kırdım, kırdın. Ama ne olursa olsun hep dayanağım oldun. İnsan sevdiğine kızar, zaman zaman istemese de kırar. Ne kadar zarar gelmesin diye üstüne titrese de, korksa da korktuğu kadar zarar verebilir o insana. Ama bilir ki ne yaşanırsa yaşansın sevdiği hala yanı başında. Hayatında olmayan insana nasıl tesir edebilir ki bir insan? İnsanoğlu şımarık mı yoksa kıymet bilmez bir nankör mü? Keşkeler biriktiriyorum arkandan. Beraber yapılacak ne çok şey varmış da biz bir sohbeti bile çok görmüşüz birbirimize. Sıkı sıkı sarılamamışım, elini tutamamışım hiç doyasıya. Çok özledim baba. Sesini, bakışını, varlığını. Senin varlığın bana güç veriyormuş gittiğinde anladım. Kabul etmesi o kadar zor ki alışamadım hala. Çıkıp gelecek gibisin. Gelecek misin?