Yılgın bir bam teli gibi yüreğim. Sevdanın mızrabı vurdukça inleyen ahlarım var.Ömrüme akseden hüzünler yoruyor bedenimi. Kirpiklerimde acıların ağırlıklarını tartiyor, uykusuz sabahlarım .Ümitsizlik zerk ederek ilerliyor bedenimde.
Çehremizde bin azap bin keder dile gelmeyen yaşanmışlıkları mışli zamanlarından kalma bu derin çizgiler dilimdeki paslı kilitin nedenleriydi belkide…
Umuda soyunan geceleri neşterleyen zifiri karanlığında yok olmak, sokaklara taşan bu hüznün perdeleri inletir geceleri, kabus olup gözlerinde film şeridi gibi gelip geçiyor yaşanmışlıklar. İçinde bir enkaz biriken sırf kimse üzülmesin diye işaret ederken harlanmayı bekleyen bir kıvılcım sendin belkide….
Tuğba KAN