Yeşili hep arar mı insan?
Pembeye doyar mı insan?
Böyle mavi mavi ağlayabilir mı insan?
Bilmiyorum.
Sanki ağlamak da yaşamaya dair.
Sevmeye dair.
Kaldı bir sokak daha geride.
Uzuyor yolumuz.
Üzüyor üzülüyoruz.
Bu karaltı, kabus.
İnsan!
İnsan bilemedi.
Anlayamadı.
Göçmen kuş misali.
Ömür, kelebeğin iki günlük rengi
Solmadıysa daha.
Bir fırça atmalı.
Renk renk olsun tablo.
Adı yaşamak olsun.
Arayamadığımız yeşiller maviler dolup taşsın.
İnsan el uzatsın.
El uzatılsın.
Adı sevmek olsun.
Kırmadan…
Kırılmadan…
Konuşmadan…
Çocuklar bizim çocuklarımız.
İnsanlar bizim insanlarımız.
İnsanlığımız…
Gönlü saygı dolsun.
Gökkuşağımız baki kalsın.
Adı iyilik olsun…
Fatmanur Nartekin✓
Hayali 🍃🐦
Reklamlar