Hüznüme mukayyet ol rabbim! Sen ki Meryem’in soyuna mucizelerinle dokunansın. Sen ki Zekeriya’yı kocamış yaşında evlat sahibi yapansın. Sen dualarımızı şüphesiz işitensin. İsa’yı süt emerken konuşturan ve İmran’ın soyuna rahmetinden bağışlayansın.
Ben ancak hüznümü sana arz ederim. Senden başka kimsenin bana merhamet etmesini ve yardımcı olmasının imkânı yoktur bilirim. Göğe yükselen çığlıklarımı ancak sen duyarsın. Dünyanın süslü pençesinden de ancak sana sığınırım.
Dünya yalancı süslerle şenlenmiş bir kadın gibi beni kucaklamakta. Ben ise çaresiz biçare ve toprak parçası! Senin şanına her yöneldiğimde biraz daha nefsime uymaktayım. Nefsimden ve onun ortağı olan şeytandan yalnız sana sığınırım.
Bizler dünyanın oyun yeri olduğunu unutup da ne çabuk isyan edenlerden olmaktayız. Oysaki senin şanın ne yücedir. Bizleri defalarca affetmene şaşırmıyor da senin hikmetlerini anlamakta ve sana şükretmekte şaşkınlıklar yaşıyoruz.
Hüznüme mukayyet ol rabbim! Zaman denilen gergefin içerisinde vuslatı beklemekten çok yoruldum. Azgın okyanus dalgaları kadar derin hüznüme bir duanın sürülmesiyle rahatlatacak olan serinliğe öyle muhtacım ki ancak buna sen çare olabilirsin.
Hüznüme mukayyet ol rabbim! Dudaklarımdan dökülen birkaç damla duadan ancak iki üç adım daha ötede olan cennetine öyle muhtacım ki beni ancak sen ferahlatabilirsin.
Sevgili Rabbim; Sen ki ölüleri diriltir, çürümüş bedenlere yeni baştan can giydirirsin, sen ki tükenmiş hayatlara yeni baştan canlılık verirsin. Sen ki manen ölmüş ruhları Peygamberlerin vasıtasıyla diriltirsin. Senin gücün her şeye yeter. Senden umut kesilmez Allah’ım. Sen ki bitmiş, umut kalmamış denen her hangi bir şeyi yeni baştan capcanlı hayata geri döndürürsün. Sen de imkânsızlık, tükenmişlik, bitiş yoktur. Solan, tükenen mevsimleri yeni baştan giydirip donatan, canlandıran sensin Allah’ım.
Her şey senin emrine amadedir, her şey senin ilminin sınırları dâhilindedir. Senin hudutlarının ucu bucağı yoktur. Sonsuzluk sana aittir. Ruhumuzun bütün boğumlarını çözen, ona kendinden güzellikler üfleyen yine sensin.
ÜMMİYE YILMAZ